De ‘usual suspects’ en de rest – column

Welk Europees klassiekerblad je ook leest: Heel vaak komen dezelfde auto’s en motoren in een rustige herhaling voorbij. Dat zijn dan de meest populaire klassiekers. De motoren en auto’s waar we in onze jeugd over droomden. En die indertijd voor heel veel volwassenen al onbereikbaar waren.

Onze tweede infectiebron, dat zijn de motoren en auto’s uit onze jeugd die we in het dagelijkse verkeer zagen. Of de motor of auto van onze ouders, familieleden of de buurman of de zoon van de buurman.

‘Mijn ’ene oudere buurjongen reed/sleutelde aan een Austin Healey 3 liter. Een hok dat hij voor een prikkie op de Utrechtse automarkt had gekocht. De vader van een vriendje, een paar huizen verder op, had een Honda C77 Dream… Dat vriendje was een jaar ouder. En toen hij 18 was had hij eerst een Suzuki T500 en daarna een Honda CB750. Ik had een Zündapp brommer en een Jawa 250. Die werd afgepakt door de dorpsagent. Toen kocht ik voor 75 gulden een Norton 99. Die werd afgepakt… Nou ja. Laat maar. Toen ik mijn rijbewijs had, kocht ik een Honda CB450. Nou ja: ik kocht er drie. In onderdelen. Voor 800 gulden. Mijn vader kon geruime tijd de garage niet in. En ik droomde over een CB750….

Maar al dat spul is nu hot. En stevig aan de prijs. Een kennis van me vraagt nu 7 miel voor zijn heel mooie T500. En dat vind ik eigenlijk een nette prijs. Maar de mijne kostte 600 gulden.

Terug naar de bladen. Maar via een Hilversumse modelbouwwinkel. Daar zocht ik ooit een model van een Triumph T150 V. Omdat ik zo’n ding had. De zaak had dat model niet en de modelbaas vroeg waarom ik er eentje zocht. Mijn verklaring dat ik er eentje had op schaal 1:1 verbaasde hem. “Mensen kopen modellen van dingen waar ze over dromen niet van spul dat ze hebben.” Dat koopgedrag zit hem natuurlijk ook bij motorbladenlezers. Maar intussen zijn er gelukkig heel veel mensen die hun klassiekerdroom waar gemaakt hebben. En die willen in de bladen graag genieten van de erkenning van hun trots. Dan kunnen ze die voor het slapen gaan voorlezen. Klassiekers waarderen dat soort aandacht.

Bij AMK zijn die usual suspects, die klassiekers waar iedereen over praat, natuurlijk een stuk basis onder het verhaal. Want over dingen die je leuk vindt, daar kun je nooit genoeg over weten. Maar de echte liefhebbers onder de bladenmakers hebben een bredere blik. Gelukkig maar voor de lezers die ook wat losjes zijn in hun opvattingen over wat interessant is. Daarom schreven we al over Jawa’s en Urals terwijl die dingen nog als oud vuil werden gezien. Daarom hadden we ook een verhaal over de Van Heemskerk V twin, de Cees Fick Specials en de Paladijn. Want dat soort meesterwerken ‘uit eigen schuur’ is hartveroverend.

Maar er is ook een ontluikende aandacht voor de ontluikende klassiekers uit het midden- en lagere segment. Een Cagiva 350 eencilinder tweetakt. Een Honda CB360 en de Honda CB500 twin  (waar indertijd maar heel weinig animo voor was omdat de eerste ooit sportieve roots had, maar als 360 toch te boulimisch was geworden en omdat de 500 twin gewoon te vroeg was als ‘retro fiets’.

We hopen natuurlijk dat 2024 een topjaar wordt, waarin al je dromen waar worden. Maar mocht Gaston ook dit jaar je voordeur niet weten te vinden zou je je geluk kunnen masseren door je visie eens wat uit te breiden. Scoor op ‘Boekwinkeltjes’ of bij je lokale kringloop eens een paar moor- of auto jaarboeken uit de tijd die je interesseert. Dan krijg je mogelijk informatie waar je blij van wordt zonder dat je er blut door raakt. En neem natuurlijk zo’n spotgoedkoop abonnement op AMK. Want bij Auto Motor Klassiek proberen we de klassiekerwereld zo onbevangen mogelijk te bekijken. Ter inspiratie. En omdat er anders te veel leuks wordt gemist.

Onze tip: Verwijt machines niet wat mensen doen: De insteek om ex Sovjetspul leuk te vinden is inmiddels niet meer iets om je over te schamen. En dat motoren vanaf zo’n 150 cc best dapper genoeg zijn om in het weekend over de binnenwegen te dwalen? Hier hebben we al schik op 125 cc.

Het is een aanpak die wij hier vol overtuiging aanhangen. Mede omdat Gaston hier ook nooit de goeie straat weet te vinden.