In oktober 1974 presenteerde Fiat de opvolger van 124. De Fiat 131 stond voor de taak om het succes van de voorganger te continueren. Fiat slaagde in die missie door een karakteristiek gelijnde middenklasser op de markt te brengen, die bovendien een grote rallycarrière voor de boeg had én het als in licentie gebouwd model ook uitstekend deed. De Fiat 131 werd een waardig vertegenwoordiger in Fiats’ historische middenklasse.
De 131 werd vanaf de introductie geleverd met OHV viercilinder-motoren met 1.297 of 1.585 cc. Een handgeschakelde vierversnellingsbak was standaard. Een vijfbak en een drietraps automaat waren alleen leverbaar met de 1,6-liter motor. Het onderstel bestond uit de configuratie met een starre achteras en Mc Pherson ophanging voor. De aandrijving vond plaats via het aloude Fiat-middenklasse recept: via de achterwielen. Er waren drie carrosserievormen: een tweedeurs sedan, een vierdeurs sedan en een stationwagen, de Familiare. Fiat leverde de 131 in twee uitrustingsniveaus, het instapmodel 131 Mirafiori en de Mirafiori Special. De “S” werd onder meer uitgerust met dubbele ronde koplampen, een andere grille en verchroomde ruitomlijstingen, en was leverbaar met opties die niet op de instapversie leverbaar waren. Beide uitrustingsniveaus waren leverbaar met de genoemde 1,3 en de 1,6 motor.
De tweede serie en de Supermirafiori
In het voorjaar van 1978 werd de gefacelifte 131 gepresenteerd. Vanaf dat moment droegen de meeste 131 varianten grote rechthoekige koplampen, een zwarte kunststof grille, kunststof bumpers en grotere en rechthoekige achterlichten. De stationwagen werd vanaf nu panorama genoemd. In juni 1978 volgde de “Racing”, een gepeperde tweedeursversie genoemd. De belangrijkste innovatie was de komst van de krachtiger 1.301 cc en 1.585 cc motoren met twee bovenliggende nokkenassen, die bovendien riemaandrijving hadden, Fiat jaagde de concurrentie er angst mee aan. De 131 versies die deze motoren kregen, werden Supermirafiori genoemd en werden bovendien geliefd. Daarnaast werd de aloude 1.297cc OHV motor in diverse 131 modellen in loop van de tijd vervangen door de nieuwe SOHC motor met 1.301 cc.
Racing en diesels
Aan de buitenzijde waren de grootste wijzigingen grotere vierkante koplampen (de racemodellen en de later uitgebrachte dieselversies met 2.0 en 2.5 zelf ontbranders uitgezonderd), nieuwe bumpers, grotere achterlichten en een nieuw interieur. Er kwam in dat jaar ook een 2-deurs sportversie, de ‘Racing’ met een 2.0 liter motor met bovenliggende nokkenassen, 115 PK en een vijfversnellingsbak met kortere overbrengingen. Hij had een topsnelheid van 180 kilometer per uur. De dieselversies kregen ook twee ronde koplampen en hadden een opvallende verhoging in de motorkap om de hogere motor in onder te brengen. De stationwagen heette vanaf nu Panorama.
Derde en laatste serie
De 131 kreeg in maart 1981 een volgende update. De 2.0 liter motor uit de Racing kwam beschikbaar voor de nieuwe 131 Supermirafiori 2000 TC. De Racing zelf ruimde het veld. Er kwam een licht aangepast interieur, een nieuwe 1367 cc motor en een aangepaste 1,6-liter motor. Verder kwamen er nieuwe versnellingsbakken, aangepaste wielophangingen en een grotere benzinetank met een inhoud van 53 liter.
Abarth en de 131
In 1976 werden 400 Fiat Abarth 131 Rally-auto’s gemaakt voor homologatiedoeleinden. Dit gebeurde in een samenwerking door Fiat, Abarth en Bertone. Bertone gebruikte half afgebouwde tweedeurs carrosserieën van de productielijn van de fabriek in Mirafiori, monteerde kunststof spatborden voor en achter, een kunststof motorkap en paste de carrosserie aan voor montage van onafhankelijke wielophanging. De auto’s werden geheel in kleur gespoten en terug geleverd aan de Fiat-fabriek in Rivalta waar de Abarth-onderdelen werden gemonteerd. De straatversie van de auto had een 16-klepper DOHC-motor met dubbele Weber carburateurs en genereerde 140 pk.In het WRC was de Fiat Abarth 131 Rally razend succesvol met tientallen overwinningen. De hoogtepunten met het rallykanon waren de wereldtitels van Markku Alén won in 1978 het WRC en Walter Röhrl in 1980.
Respectabel aantal gebouwde exemplaren en licentiebouw
Net zoals de legendarische voorganger 124 (in totaalconcept inclusief licentiebouw één van de meest gebouwde auto’s uit de geschiedenis, dat u het even weet) werd de Fiat 131 op diverse andere markten met een andere benaming verkocht. Zo werd onder anderen ook als Seat 131, Tofaş Murat 131, en de Tofas modellen Doğan, Şahin en Kartal gebouwd, tot bijna in 2010 aan toe. Ook Polski Fiat bouwde een variant: de 131p. In alle verschijningsvormen rolde de 131 ruim 3 miljoen keer van de band, als complete auto of (op bepaalde markten) als te assembleren pakket. De Italianen bouwden 1.500.000 exemplaren van de 131, die als Fiat uiteindelijk zou worden opgevolgd door de Regata, en in 1985 voor de Italianen als station versie definitief met pensioen ging.
Heb idd een 132 1600tc gehad. Fijne rij auto. Vla geel. Rijk gelardeerd met roestbruin. Als je de deur hard dichtgooide hoorde je de roest naar beneden rieselen 😢. Startte altijd. Was net voor apk tijd
Geweldige auto’s die die Fiat 131 en 132. In beide mee mogen rijden met vrienden. Motoren liepen prachtig en door de achterwiel aandrijving kon er ook sportief mee gereden worden, op straat, gras en zandpaden…!
Fiat en vrienden bedankt😀