Sluitingsdatum februarinummer -> 16 december
Datsun 120A: Het gele gevaar uit 1974
-> Oldtimers te koop in Auto Motor Klassiek
Wanneer je aan Datsun denkt, verschijnt er misschien een glimlach op je gezicht. Voor Bert Kampherbeek, een echte liefhebber van kleine Datsuns uit de jaren 70, betekent het veel meer. Zijn Datsun 120A Coupé uit 1974 is niet zomaar een auto – het is een roestvrij stukje nostalgie, wat op zich al een zeldzaamheid is.
Door: Max de Krijger
“Bijna alles aan deze auto’s is roestgevoelig”, vertelt Bert. “Van wielkasten tot subframes – het verdwijnt allemaal snel. Daarom rijdt deze gele Japanner alleen bij droog weer en krijgt ze na een regenrit een grondige droogbeurt.”
Een wakker geel gevaar
Normaal gesproken staat de Datsun 120A in winterslaap, maar voor de foto’s mocht ze even ontwaken. Een beetje remmenreiniger in het luchtfilter, en de 1200 cc motor komt zachtjes grommend tot leven. Destijds noemde de brochure het een “romantisch en onstuimig sportwagentje” – en dat blijft ze, zelfs na vijftig jaar. De cockpit, met een volledig gecapitonneerd dashboard, voelt nog steeds alsof je in een mini-fastback uit Amerika zit.
Het perfecte project in de vorm van een Datsun 120A
Bert heeft de auto compleet gerestaureerd, met hulp van zijn zoon Hendri en zijn vrouw. “Hendri verving alle pakkingen en keerringen, en mijn vrouw straalde elk schroefje en liet alles verzinken. Het is echt een familieproject”, zegt hij. Toch is Bert niet helemaal tevreden over de nieuwe lak. “Het geel is net iets te rood. Niet zoals het origineel. Maar ach, het staat haar nog steeds goed.”
Wat maakt deze Datsun 120A zo speciaal? Voor Bert ligt het antwoord in nostalgie. Zijn eerste auto was een Datsun 100A, en sindsdien laat het merk hem niet los. Zijn schuur staat inmiddels vol met exemplaren van zijn “eerste liefde”.
Een Datsun 120A is tegenwoordig zeldzaam en bijzonder
Datsuns zoals deze zijn bijna uitgestorven in Nederland. Van de 25 geregistreerde exemplaren zijn er slechts vijf Datsun 120A exemplaren rijdbaar. Dat maakt deze auto extra bijzonder. En mocht je een felgele Datsun voorbij zien rijden? Dan is de kans groot dat het om Bert’s geliefde coupé gaat. Maar vaak blijft ze veilig thuis, weg van natte wegen en winterse pekel.
Praktisch onderhoud
Hoewel deze Datsun een restauratie achter de rug heeft, blijft onderhoud belangrijk. Bert noemt vocht als de grootste vijand. “Bij deze heb ik meteen een klein gat geboord op het laagste punt van de spatborden, zodat water geen kans krijgt”, legt hij uit. Het motorblok, dat op het oog brandschoon is, is grondig nagekeken. “Alles wat vervangen moest worden, is vervangen”, vertelt hij. Zijn zoon Hendri, die automonteur is, hielp bij de technische aspecten, terwijl zijn vrouw met veel geduld elk schroefje weer als nieuw maakte.
Authentiek tot in detail
Bert houdt van originaliteit, zelfs als dat betekent dat hij creatief moet zijn. De ronde achterlichten van de Datsun 120A bijvoorbeeld, die waren niet meer te krijgen. “Ik heb ze opgeknapt met polyester en plamuur”, zegt hij trots. Maar niet alles lukt perfect. “Het imitatiespatbord dat ik kocht, paste niet goed. Dat soort dingen steekt, maar het hoort erbij.”
Een zeldzaam gezicht
Wanneer je een Datsun 120A Coupé ziet, is de kans groot dat het deze is. “Ik rijd er bijna nooit mee, maar als ik dat wel doe, geniet ik er enorm van,” zegt Bert. Zijn passie voor de auto’s van vroeger is niet te missen. En als je hem vraagt waarom juist Datsun? Dan komt het antwoord snel: “Mijn eerste auto was er een, en dat vergeet je nooit.”
Lees er meer over in Auto Motor Klassiek
Ben je benieuwd naar het volledige verhaal van Bert’s Datsun 120A, de andere en restauratiefoto’s? Het januarinummer van Auto Motor Klassiek ligt nu in de kiosk!
(Het artikel gaat hieronder verder met de foto’s.)
Wat een mooi exemplaar. Mijn eerste auto was een gele 100A, veel plezier van gehad. Na diverse motorfietsen te hebben gehad en daardoor een aardig bedrag aan inruilwaarde, deze besteed aan de aanschaf van een Datsun 120AFll. Dit was de grootste miskoop van m’n leven, na twee maanden voor 75 gulden naar de sloperij. Doorgerot subframe, deze werden toen door de importeur vergoed. Maar toen ik er voor kwam hadden Datsun dealers in Nederland meer subframes gedeclareerd dan er er Datsuns AFll’s in Nederland waren verkocht. Daar aan de hand van de beslissing nooit van m’n leven meer een Japanse auto. Wel Japanse motoren en dat houdt ik nu al meer dan 40 jaar vol.
Deze auto is zooooo moooooi. Voor mij magisch en ultiem. En zo goed gerestaureerd. Zo zie ik het graag. Mag ik met deze man in contact komen? Ik hoor het graag
beste “techneuten”, stop voor eens en altijd met het spuiten van remmenreiniger en/of startpilot in een goed lopende motor. Je maakt zóveel stuk met die rommel. Als de motor niet normaal wil aanslaan, klopt er iets niet. Los dat op, in het uiterste geval wat benzine in de inlaat.
Hoi Ted, ik gebruik ook startpiloot. Ik wil graag weten wat je dan precies stuk maakt als je het gebruikt.
Ook de politie in Leeuwarden hadden 2 Datsun’s 1200.
Ik reed vroeger een Opel Manta A en mijn vriendin een witte Datsun 120A coupé die we snel blauw gespoten hadden. Grappig genoeg reed mijn vriendin door de week meer met de Manta en ik met de Datsun, een klein grappig autootje waar ik veel plezier aan beleefd heb. Het was een klein grappig en goedkoop wagentje alleen onderdelen waren vreselijk duur. Jammer dat ze zo super roestgevoelig waren en dat de achteras doorgerot was en we hem weg moesten doen.
Mijn eerste auto was een rode Datsun 1200 tweedeurs.
De coupe was natuurlijk veel mooier.
In 10 maanden bijna 40.000 (fun) km mee gereden.
Ik had net mijn rijbewijs en kon het niet laten om s’avonds en in de weekenden nog grote stukken te gaan rijden.
Buiten dat ik een paar keer de contactpuntjes heb moeten vervangen verder niets kapot gegaan.
Roestte al in de folder, en de olie kwam door de uitlaat naar buiten. Leuk model verder met hoop (nep)luxe van binnen, wat de duitsers niet hadden. Dus voor weinig geld weinig kwaliteit, en de duitser voor veel meer geld….
Wederom… een foto van de iconische achterzijde zou niet verkeerd zijn.
bij deze…
Klopt als een bus, maar die foto’s zijn natuurlijk wel in AMK zelf te vinden, net als foto’s van de restauratie zelf.
Afgezien van de roestgevoeligheid was het prima kwaliteit.
Een oom van mij die in Zuid Frankrijk woonde reed begin jaren 80 met een gelijkaardige 120A, deze had toen reeds 450.000 km op de teller en was nog steeds super betrouwbaar.