We zijn aan het afsluiten voor het novembernummer.
Datsun 100A (1975): Rijk bezit voor Bob
Met de komst van de Datsun 100A zette Datsun – later Nissan – zich in Nederland definitief op de kaart. Het was een betrouwbaar model voor een redelijke prijs en tegelijk vooruitstrevend in ontwerp. In het begin moesten veel Nederlanders wennen aan de afwijkende lijnen, want men was vooral de Opels en Fords gewend. Toch bleek de Datsun 100A niet alleen praktisch, maar ook verrassend luxe. Deze uitvoering beschikte over een klokje, slaapstoelen, een sigarettenaansteker en achterruitverwarming. En in de tijd van de oliecrisis van 1973 was het lage verbruik van 1 op 16 een doorslaggevend voordeel. De vraag bij de dealers steeg zo sterk dat de levertijd opliep tot acht à negen maanden – de kleurkeuze werd ineens van ondergeschikt belang. Het exemplaar waar het hier om gaat, is een Datsun 100A Cherry van de eerste generatie.
Het verhaal achter deze Datsun 100A
Deze charmante Japanner werd nieuw geleverd door een dealer in Schiedam. De eerste eigenaar reed er enkele jaren met veel plezier in en ruilde de auto daarna weer in bij dezelfde dealer. De uitstekende staat van de auto, te danken aan zorgvuldige verzorging, maakte dat de dealer besloot de Datsun zelf te behouden. Alleen zijn dochter mocht er af en toe mee rijden. Er ging zelfs het verhaal dat zij hem roze wilde laten spuiten, maar dat plan werd gelukkig nooit uitgevoerd. De Datsun 100A bleef maar liefst 25 jaar in bezit van de dealer, tot het moment dat hij besloot de auto te verkopen. Toen kwam Bob in beeld.
Bob en zijn Datsun 100A
Bob, een gepensioneerde vakman en voormalig eigenaar van een schadeherstelbedrijf, besloot de compacte Japanner in topconditie te houden met een volledige restauratie. De auto verkeerde al in prima staat, terwijl veel soortgenoten inmiddels bezweken waren aan roest. Voor Bob was het misschien geen grote technische uitdaging, maar wel een omvangrijk project. Bij de koop hoorde ook een tweede – donor – auto en een grote partij losse onderdelen. Die onderdelen schonk hij aan andere Datsun-liefhebbers, waardoor hij nu regelmatig wordt uitgenodigd om met zijn Datsun 100A langs te komen.
Een klassieker met karakter
Voor Bob is deze auto meer dan zomaar een oldtimer. “Deze auto is voor mij een monument” zegt hij. “Hij heeft bijgedragen aan de massamotorisering, valt op door zijn herkenbare, nooit geïmiteerde uiterlijk en is gewoon onderscheidend. Alles wat oud is en waarde heeft, wordt al gauw klassiek genoemd, maar deze Datsun 100A is dat zeker. Mensen reageren altijd enthousiast als ik zomerse ritjes maak. Ik wil niets negatiefs horen over mijn smetteloze, in nieuwstaat verkerende Japanner.”
Wie de foto’s ziet, begrijpt meteen wat Bob bedoelt: zo’n superieure kwaliteit kom je zelden nog tegen. Zijn Datsun 100A is niet alleen een stukje autogeschiedenis, maar ook een symbool van toewijding, vakmanschap en liefde voor de klassieke Japanse auto.
(Hieronder gaat het verder met de foto’s.)
In de 70er jaren kocht mijn collega er een nieuw, wat een vooruitgang met de Acadiane die hij ervoor bezat, zeker in de winter , eindelijk een kachel in de auto.
We reden voor ons werk elke dag naar Rotterdam alwaar we op een scheepswerf als electriciën werkte.
Japanse vooruitgang!
Gezien de achterlampen is deze van de tweede generatie. Zelf drie Datsuns gehad , goedkoper kon je niet rijden.
Dat was ook gelijk mijn gedachte!
Ik hou van dit model. toppie
Ik vond ze vroeger ook al mooi kwa lijn en interieur maar het gemis van een achterklep hield mij tegen er een te kopen. Het werd toen een Simca, maar wel een 1100 Ti.
Deze is wel erg mooi, vooral in deze kleur.
Geniet ervan Bob👍
In 1980 heb ik stage gelopen bij een Datsun dealer, daar heb ik o.a. ook aan de 100A gesleuteld. Eenvoudige techniek en betrouwbaar.
Met mijn lengte van 2 meter moest ik me opvouwen om in te stappen, eenmaal gezeten hing mijn rechterbeen over de versnellingspook. Het schakelen met de versnellingspook was dan wel een uitdaging.
Maar voor de rest een snoepig autotje, vind ze maar eens.
Mijn eerste auto was een Datsun 1200
Helaas al flinke roest na 6 jaar
Mijn schoonbroer had een 100A, helaas ook door de hoeven gezakt in die tijd einde verhaal.
Toerenteller bij de 100A ?
op een paar honderd meter afstand kon je aan de stand van de achterwielen zien of de 100A al krokant genoeg was voor de oudijzerboer
bij het gardameer zag ik jaren geleden een gare arna rijden , die had dezelfde genen in de achterhand….
Heb er 2 gehad 1 in dezelfde kleur. De andere was een 4 deurs. Altijd met veel plezier in gereden. Maar die roest….. met de 4 deurs 2x naar zuidfrankrijk gereden. 1400km heen en 1400 terug. Ze hard als het maar ging. Op een gegeven moment kwam er op de terugweg rook onder het dashboard vandaan. Toen ging er een zekering uit. De richting aanwijzers deden het niet meer, maar hand uit raam steken ging ook. Helaas naar de schroot gegaan. Te veel roest. Je ziet ze ook bijna niet meer.