DaimLER DOUBLE SIX V12 INSIGNIA. SYMfoniSCH IN OPTIMA FORMA

Zomaar een moment op een fijne zaterdagochtend. De A31 is tamelijk leeg, zoals deze weg altijd een garantie is voor rust. En die hoedanigheid past bij de auto waar wij in onderweg zijn: de in Regency Red gespoten Daimler Double Six Insignia uit 1994, een heel laat exemplaar uit de XJ40 serie. De ervaring is fenomenaal.

Tegenwoordig zijn we qua uitrusting veel gewend, maar als we de klok terugdraaien naar 1994, dan bevind je je in retrospectief in een ultraluxe en majestueuze auto. In niets kom je tekort. Twaalf cilinders werken- verdeeld over twee cilinderbanken- fantastisch met elkaar samen, ze verdelen eensgezind de krachten om deze vervolgens te bundelen tot een fantastisch potentieel. Het is een reuzenorkest dat minutieus op elkaar is ingespeeld, en geen valse noot ten gehore brengt. Als je al iets hoort. Want je moet goed luisteren om uit de verte de fantastische symfonie tot je te nemen.

De rust is weldadig. De uitrusting is weldadig. De zit is dat ook. De met in crèmekleur afgewerkte zetels (in alle standen elektrisch verstelbaar) garanderen een rit, die je urenlang kunt volhouden. Er is verder van alles aan boord wat een mens gelukkig maakt. Een elektrisch schuifdak, cruise, climate control, rolgordijntjes, een boordcomputer, leder en hout dat in exact de juiste verhoudingen is aangebracht… En heel subtiel: aan de rechterzijde van het dashboard word je eraan herinnerd dat je in een exclusieve Brit met een V12 motor in het vooronder zit. Less is more.

Ook het exterieur is een toonbeeld van distinctie die tegelijkertijd niet verhult waarom deze auto nog altijd de letters XJ in de interne codenaam had. Natuurlijk hadden de XJ40 en de aanverwanten een eigen en herkenbaar gezicht. Maar en profil zie je er nog steeds de eerste XJ in terug. Het Regency Red laat zich uitstekend combineren met de decent aangebrachte sieraccenten. De lichtmetalen wielen ademen geen sportiviteit, maar zuivere chic.

Het weggedrag van deze executive is subliem. Het gemak waarmee de combinatie van vering en demping iedere oneffenheid wegfiltert is indrukwekkend. De karakteristiek is echt ultracomfortabel, en uiteraard past dat heel goed bij deze exclusieve limousine. Het ontbreekt je wat dat aangaat ook aan niets. En dat geldt ook voor de formidabele reminstallatie, die geen krimp geeft en zich heel goed laat doseren.

Natuurlijk ben je je bewust van het feit dat er in het vooronder een immense krachtbron huist. En toch merk je van zwaarlijvigheid aan het front eigenlijk niet eens zo gek veel. Natuurlijk merk je dat je niet met een driecilinder turbo op stap bent. Maar het gewicht van de krachtbron heeft minder invloed op het weggedrag dan je denkt. Je merkt de zwaarte van de immense motor pas als je met een stevige snelheid van koers wijzigt. Dan moet je een beetje pas op de plaats maken, en voelt de zaak onderstuurd aan. Een uur van te voren beginnen met insturen is niet nodig, maar het is ook een tikje overdreven om scherp de bocht aan te snijden. Iets, dat ook in het geheel niet bij het smooth karakter van de auto past. Rustig insturen, met een vloeiende beweging, dan doe je de Daimler het meest recht.

De 5993 cc motor is aan een voortreffelijk schakelende viertraps automaat van GM gekoppeld, en het zal geen verrassing zijn: het samenspel is uitstekend gecomponeerd. De sterke automaat kent ook een sportstand, maar de normale modus past de automaat het best. Want vooral dan komt de krachtverdeling van de immense motor het best tot zijn recht. Alles blijft rustig aan boord, ook als je het gaspedaal wat sneller vloert.

De krachtontwikkeling van de V12 motor is indrukwekkend. De vermogensopbouw vindt beschaafd, maar heel gestaag, snel en evenwichtig plaats. En het voelt, alsof je continu minstens 400 Nm koppel onder de rechtervoet hebt. Voor je het weet zit je op rijbewijsgevaarlijke snelheden. En tijdens die imponerende acceleratiemomenten geeft de Daimler geen enkele krimp. Alsof je in een ICE-nachttrein zit, het zoeft maar door, met het ritmische twaalfcilinder geluid zachtjes op de achtergrond.

Zijn er dan helemaal geen kritische noten te kraken? Nou, niet echt. Of het moet zijn dat de vele bedieningsfuncties soms ingewikkeld zijn om te ontcijferen. De vlakliggende panelen naast de stuurkolom maken, dat je aan de bediening van diverse functies en infotainment moet wennen. Dat geldt ook voor de plaatsing van de knoppen voor de elektrische stoelbediening. Het is even zoeken, en blindelings de juiste knop en de juiste functie vinden is even een dingetje.

Met nog geen negentienduizend kilometer op de teller is deze Daimler net ingereden. En of dat bewust is gebeurd blijft de vraag. Maar als dat zo is begrijpen we het. Omdat exclusiviteit iets is om exclusief van te genieten. Al zou dat ook moeiteloos iedere dag lukken. Want eigenlijk krijg je van het rijden met deze ultieme exoot met zijn eigen specifieke Britse stijl nooit genoeg.

Met dank aan: Dijkstra Classic Cars & Youngtimers

Fotocredits: Bart Spijker

Noot: de kentekenplaten zijn voor de fotomomenten gemonteerd. Voor het rijden bevestigden wij uiteraard het handelarenkenteken.