Het is een unieke gelegenheid om weer eens ouderwets DAF te rijden Wanneer ik in de aanloop naar een teamdag bij Damiaan Huizinga (van Hollands DAF-je uit) ben raak ik opgetogen. Damiaan heeft onder meer een aantal DAF 33 exemplaren in zijn huurvloot. Op één ervan -met een danig verweerde Azula laklaag- word ik verliefd. Bemoste hoekjes van het raamrubber dat het originele Staalglas vasthoudt, uitlopers, loszittend materiaal en verschoten lak laten zien wat 51 jaar met een auto kan doen. Twee uurtjes sturen bewijzen vervolgens, dat het met de technische betrouwbaarheid van dit wagentje uit 1968 wel snor zit.
Rijden met een DAF, het lijkt zo simpel. Vooruit en achteruit, dat zijn de twee Variomatic standen van belang. Een kind kan de was doen, zo wordt vaak gedacht. Juist dáárin vergist menigeen zich. Je bent namelijk geneigd om de pook in de neutrale stand te zetten, dan de motor te starten, en vervolgens de rijrichting te kiezen. Fout. Starten- met half uitgetrokken hand choke- doe je als de schakelhendel in de voorwaartse of achterwaartse stand staat. Tijdens het starten moet je het gaspedaal dus niet beroeren, doe je dat wél dan wil de DAF er direct van door. Ook handig om te weten: wanneer de pook in neutraal staat en je geeft gas, dan moet je hierna even wachten voordat de schakelhendel in de gewenste stand kan worden gezet. Dan is de Variomatic namelijk weer op adem. Wanneer je het negeert, dan protesteert de transmissie.
Soepele start, spelen met het gaspedaal
Ik neem het protocol in acht. De startmotor gaat twee keer rond. Het 746 cc motortje reageert braaf en loopt mooi, ook als de choke later is uitgeschakeld. Snel blijkt dat deze DAF in zijn 51 jarig bestaan afscheid genomen van de nodige paarden. Dat waren er oorspronkelijk 32 (SAE) en ook met die specificatie had de DAF altijd al een aanloop nodig om op gang te komen. Nu is dat helemaal het geval. Ja, er komt wat extra kracht vrij wanneer het gas kortstondig wordt gelift en hierna weer rustig wordt ingetrapt. Dan voel je de versnelling van de DAF iets beter. Toch heeft de klassieke Eindhovenaar maar één passende habitat: toertocht routes binnendoor. Bij de grotere weg moet je echter uit de buurt blijven. En het liefst zo vér mogelijk.
Andere beleving van snelheid
Dat wordt ook bevestigd op de kleine weggetjes. Voordat je- daar in die prachtige Weerribben- een enigszins aanvaardbare snelheid hebt bereikt ben je wel even zoet. De DAF 33 wekt trouwens steeds de indruk dat hij sneller rijdt dan hij daadwerkelijk doet.. Het levendige onderstel versterkt dat gevoel, samen met de luchtgekoelde tweecilinder motor in het vooronder die een antwoord op de vraag geeft hoe het met de geluidsisolatie zit. Die is er niet. Of minimaal.
Minimalisme
Over minimaal gesproken: in deze uitvoering zit één zonneklep en de kleine ruitjes in de voorportieren kunnen niet open worden gezet. Ook het infotainment is beperkt. Er zijn enkele waarschuwingslampjes, en de hoeveelheid benzine laat zich raden. Wanneer de bodem van de brandstofvoorraad in zicht komt is er in dit exemplaar geen benzinemeter die je daar op wijst. Nee, een lampje in de snelheidsmeter vertelt dat je bij het eerstvolgende tankstation moet stoppen. Een vacuümgestuurde berg rem heeft de DAF daarentegen weer wel, evenals een paar eenvoudige schakelaars voor licht en ruitenwissers.
Basaal, maar dan anders
De basis van het autorijden, maar dan anders. Want bepaald niet basaal is een kofferbak inhoud van meer dan 400 liter. Ook binnenin is er meer ruimte dan gedacht. Er kunnen- zij het met wat inschikken- vier personen vrij eenvoudig een plekje vinden. Die zitten allemaal op heel redelijk meubilair. Daarnaast hebben zij ook een prima zicht op wat er buiten de markante koets van de DAF gebeurt. Een extra plus is dat deze jaren zestig DAF nog steeds heel solide aanvoelt, met de bouwkwaliteit was in Eindhoven absoluut niets mis.
Patina hendels in dashboard
De bediening is kinderlijk eenvoudig, hoewel de Variomatic pook zich niet zomaar gewonnen geeft als je (in stilstaande stand) van rijrichting wilt veranderen. De stevige uit het dashboard prijkende en gepatineerde hendels voor groot licht, richtingaanwijzers en claxon roepen geen vragen op. De niet bekrachtigde trommel remmetjes en dito besturing doen hun werk eveneens prima en laten zich eenvoudig bedienen. Het is echter wél zaak om ruim voor een scherpe bocht snelheid terug te nemen en te vertragen. Zo voorkom je dat de DAF een onaangenaam ritme aan je opdringt. Kijken hoe het danst doen fotograaf Oud en ik dan ook liever ergens anders.
Niet te koop
Wat een bijzonder wagentje. Verliefd. Dat ben ik op deze derde DAF waar ik vandaag in rijd, Hij trotseerde 51 jaar de elementen. Met al zijn onvolkomenheden blijkt hij oer betrouwbaar, een beetje onderhoud is goed voor jarenlang Nederlands klassiekerplezier. Echt, wanneer je de eigenwijze DAF kent wordt het nooit meer overzichtelijker. En dit is een DAF 33 zoals ie moet zijn. Het karakter knalt je dwars door het patina tegemoet. Getekend door en voor het leven. Damiaan Huizinga peinst er niet over om de DAF aan mij te verkopen. En ik begrijp dat volkomen.
Met veel dank aan ‘t Binnenhof in Paasloo en Damiaan Huizinga (Hollands DAFJE uit). Kijk voor arrangementen met DAF’s op de websites www.hollandsdafje-uit.nl en op www.binnenhofpaaslo.nl
Leuk artikel. Ik heb wél een daf. Al 25 jaar dezelfde. Ik weet daarom uit ervaring dat als je een daf uitzet terwijl hij in de voor- of achteruitstand staat, niet hoeft te wachten om te schakelen. Dat moet je wel doen als je in de neutraalstand net ff teveel gas hebt gegeven. De centrifugaalkoppeling heeft dan de aandrijfas in beweging gezet en dan duurt het even voordat de rust is weergekeerd. Te vroeg in de voor- of achteruitstand resulteert dan in een heftig tandenpoetsende daf.
Bedankt voor uw reactie en uw aanvulling! Het is echt iets waar je niet bij stil staat als je niet of nauwelijks in een DAF rijdt. Maar zoals u het schetst was het inderdaad, een bijzonder gegeven.
Goede morgen voor het Daf artikel.
Groet,Laurens.