Bremen Classic Motorshow. De ontmoeting met Walter Röhrl

Over een paar dagen start de 22e Bremen Classic Motorshow, en dat is voor ons schon seit Jahren vaste prik. De Duitse opening van het klassiekerseizoen trekt ieder jaar weer, en werpt altijd prettig de schaduw vooruit. En regelmatig komt er in de aanloop naar een nieuwe editie dan ook een fijne herinnering naar boven. Eén van de mooiste ervaringen in Bremen was mijn interview met Walter Röhrl, tijdens de editie van 2016.

Het was een kans uit duizenden. Walter Röhrl was de man die ik moest en zou spreken, en die gelegenheid deed zich voor. Acht jaar geleden gebeurde dat, op de dik gevulde beursvloer van de Messe Bremen. Röhrl en kameraad Jochi Kleint waren present op de stand van ‘das ADAC Hansa Team’ en dat was de uitgelezen mogelijkheid voor een interview.

Ik wilde mijn plekje veiligstellen, en een ruim een half uur voordat de interviews begonnen was ik scherp. Ik hield de boomlange meervoudig rallywereldkampioen nauwlettend in de gaten. Röhrl besloot om nog een ommetje te maken, en ik was er als de kippen bij om hem kort aan te spreken. Ik stelde mij kort voor, zei dat ik voor Auto Motor Klassiek uit Nederland schreef, en hem graag wilde spreken. Of hij tijd had voor een interview. “Selbstverständlich”, zei Röhrl. De nerveuze persvoorlichter was te laat om mij tegen te houden, het mooie pleit was al beslecht.

Rond de klok van 16.00 uur was het zover. Inmiddels waren meer persvertegenwoordigers van de partij om Röhrl naast de ‘Kleint-Capri’ te spreken. Een Noord-Duitse radiozender dacht het privilege te hebben om de aftrap te verrichten. De Duitsers waren rijk geoutilleerd, met moderne apparatuur, en dachten misschien ook vanwege deze reden dat zij als eerste een interview mochten houden. De Duitse collega’s waren al druk bezig, en startklaar. En toen zei Röhrl: “Hij is als eerste aan de beurt. Er kommt aus den Niederlanden und musste dafür ein bisschen fahren.”

De Duitse collega’s waren ontstemd, dat kon toch niet waar zijn, maar het was waar. Groter kon de tegenstelling qua uitrusting ook niet zijn. Het interview had ik in gedachten al voorbereid, en de antwoorden van Röhrl zouden vereeuwigd worden op een notitieblokje van de gemeente Leeuwarden. Wat een mooi contrast. Op het blokje kwamen verrassende antwoorden terecht. Röhrl vertelde over de Olympia Rally, waar hij grote namen zoek reed totdat mechanisch ongemak de zege verhinderde.. En hij vertelde over de grote wens die in vervulling ging toen hij eindelijk voor de eerste keer Monte Carlo won. Hij sprak over zijn eerste wereldtitel. En over de charme van vroeger, die hij een romantische tijd noemde. En de commerciële belangen minder groot waren. Coureurs waren feitelijk zelfstandig ondernemer, ook al reden ze voor een team.

Mooi was ook de ontboezeming over zijn favoriete rallyauto. De persaankondiging voor de editie van dit jaar gaf weer dat de Lancia 037 de favoriet was, maar in 2016 vertelde Röhrl toch een ander verhaal. Hij reed bijvoorbeeld met de Opel Ascona 400, waarmee hij tijdens de slotrally in Ivoorkust wereldkampioen werd, een legendarische zege. Hij sprak over de genoemde Lancia, de Fiat 131 Abarth rally, de Audi quattro. Maar heel verrassend vertelde hij dat zijn favoriet de Opel Ascona A was. Die deed alles goed, viel precies in het pulletje, was geschikt voor diverse ondergronden, en uitstekend afgestemd.

Hij vertelde het, de lange man uit Regensburg, en een twinkeling kwam in zijn ogen. En ook in die van mij. Want ineens wist ik waardoor ik als jochie gefascineerd raakte door rally’s: door een advertentie van Opel, waarin Röhrl en de Ascona A waren afgebeeld. En daar, in Bremen, kwam in februari 2016 iets heel moois samen. De cirkel was rond. En het blokje van de gemeente Leeuwarden ging keurig in de tas. “Danke schön, es war mir eine Ehre, mit Ihnen zu sprechen.”