Alfa Romeo bezet eerste drie plaatsen van de Mille Miglia 2025

Na vijf racedagen, 1900 kilometer en 430 rijdende klassieke auto’s eindigde de drieënveertigste editie van de Mille Miglia in Brescia. Het was een bijzondere uitgave, waarin de “achtvormige” route van de epische vooroorlogse edities nieuw leven werd ingeblazen. De tocht verenigde symbolisch niet alleen Noord en Zuid, maar ook Oost en West, van de Adriatische Zee tot aan de Tyrreense kust.

Foto’s: Dirk Ivens
Tekst: Mille Miglia, Dirk Ivens, Frank Crijns

De overwinning ging opnieuw naar Andrea Vesco en Fabio Salvinelli, die met hun vertrouwde Alfa Romeo 6C 1750 S uit 1929 voor de vijfde opeenvolgende keer (en zesde keer in totaal) als eerste over de streep kwamen. Het duo moest dit jaar stevige concurrentie dulden van de Argentijnen Daniel Andres Erejomovich en Gustavo Llanos in hun 6C 1500 S uit 1929. Zij bemachtigden zelfs kortstondig de koppositie aan het eind van de vierde dag. De derde plaats ging naar het eveneens Argentijnse team Tonconogy-Ruffini in een Alfa Romeo 6C 1750 GS uit 1931.

De Coppa delle Dame ging voor de negende keer naar Silvia Marini, die in een Cisitalia 202 S MM Spider uit 1947 samen met Irene dei Tos als copilote de damescategorie won.

Roland Hotz en Giordano Mozzi schreven de Ferrari Tribute 1000 Miglia op hun naam met een Ferrari F8 Spider. Mirco Magni en Federico Giavardi wonnen met hun Polestar 4 de zevende editie van de 1000 Miglia Green.

Een rijdend ritueel door Italië

De Mille Miglia passeerde wederom dorpen, kunststeden, Apennijnenpassen en feestelijke pleinen. Elke etappe vormde een momentopname van Italië, waarbij de route vooral langs het kleinere Italië liep – plaatsen die zelden in toeristische brochures staan, maar die wel het authentieke karakter van het land weerspiegelen.

Vanaf de start op de Viale Venezia ging de stoet naar Ferrara, waar het Castello Estense in de avond een magische aanblik bood. De volgende dag werd Rome bereikt via onder andere de bochten van de Mugello en de Val d’Orcia. Zoals elk jaar was de middagpauze op de Piazza del Campo in Siena een van de hoogtepunten: de overzichtelijke en kleurrijke opstelling op het historische plein vormde een visueel spektakel voor zowel deelnemers als toeschouwers.

De derde etappe begon bij zonsopgang en voerde van het ontwakende Rome langs Orvieto en Arezzo naar een avondlijke aankomst in Cervia. Vervolgens trok de karavaan door het hart van Versilia, met een stop bij de Marineacademie van Livorno en over de Cisa-pas. De terugreis vormde een eerbetoon aan het Italiaanse binnenland met passages door Cremona, Soncino en Franciacorta. De finish was in Brescia, waar de deelnemers feestelijk werden ontvangen met muziek en een staande ovatie.

Spijtig genoeg vielen ook dit jaar meer dan 100 equipes uit, vooral door de hitte, technische mankementen of aanrijdingen. De race is ten einde, maar de herinneringen – de beelden, de gezichten, de emoties – leven voort.

Emotie en precisie

Achter de schermen werkte een perfect gecoördineerde organisatie. Meer dan 4000 mensen – waaronder politie, civiele bescherming, vrijwilligers, medisch personeel en technici – stonden garant voor een veilige en vlotte voortgang van het evenement.

Het rijdende konvooi bestond uit:

• 83 organisatieauto’s en 71 personeelswagens, waaronder 7 opleggers, 10 medische voertuigen, 15 pace cars, 10 technische wagens, 4 bezemwagens en 19 mobiele postchefs;
• 110 geaccrediteerde mediavoertuigen;
• 100 voertuigen voor gasten en sponsors;
• 123 Ferrari Tribute-auto’s;
• De elektrische voertuigen van de 1000 Miglia Green;
• En zelfs auto’s met autonome besturing van de Polytechnische Universiteit van Milaan.

Een land, een verhaal

Elke editie van de Mille Miglia vertelt het verhaal van een ander Italië. Dit jaar was dat een Italië dat luisterde naar het zachte gebrul van motoren als een stem uit het verleden. Langs secundaire wegen, door slaperige dorpjes en eenzame bochten tussen de akkers, werd een collectief ritueel beleefd. Kinderen zwaaiden met vlaggen, ouderen herinnerden zich Nuvolari, en in vergeten dorpen klonk spontaan applaus.

Voor de echte liefhebber is de Mille Miglia verslavend. Hopelijk zijn we er volgend jaar weer bij.

(Hieronder gaat het nog verder met de foto’s)