Gered van de kringloop

Motorbladen zijn vrij snel bedacht nadat motorfietsen bedacht zijn. Hier in Nederland was het Weekblad Motor het motorblad. In 1965 schreef het al de 52ste jaargang.

Gedrukt op krantenpapier (en natuurlijk in zwart-wit en vijftig tinten grijs) was nummer 45 van 5 november 1965, 22 van nieuws en sport dampende pagina’s dik.

In de technische vragenrubriek werden vragen gesteld waarbij een moderne motorrijder echt helemaal niets meer mee kan.

Maar op pagina 1045 (ze nummerden gewoon door en er waren verzamelbanden) staat ‘Nieuws uit Italië’. Dat nieuws kwam van Moto Guzzi. Het ging over de lichte Dingo Scrambler en… de V7.

Daarvan zou de productie ‘eerdaags van start gaan’.

Dat ‘eerdaags’ is in het land van de laars altijd nogal flexibel geweest. Hier op de redactie rijdt een V7 uit 1967. Dat is er eentje uit de heel vroege serie.

We hebben een lijst gevonden met alle verschillen tussen de heel vroege tot de heel late V7’s en V7 Specials. Dat is me nogal een lijst. Van de vroege modellen zijn er nogal wat onderdelen moeilijk te vinden. Gelukkig zijn er in Nederland bedrijven zoals dat van Jan Robers, die tegenwoordig vaart onder de vlag van Stein Dinse. Daar in Boekelo zitten kennis en ervaring. En nu ook dus onderdelen voor echt ouwe V7’s. Grappig: op zoek naar een inlaatrubber voor de redactionele V7 vonden we prijzen tot 139 euro bij een grote Guzzi-specialist. Vanuit Boekelo was de reactie: “Kan ik leveren. Kost een tientje of vier-vijf.”

De foto met de ene V7 is dus uit 1965.

De tweede foto is uit 1971.

De derde foto is van de redactionele V7, een nooit gerestaureerd exemplaar en de enige motor in 50+ jaar waar bij een tankstation een serieus bod op werd gedaan.

We hebben de man teleur moeten stellen. Maar als u nog een plaat van een (rode) V7 zoekt? Dan kunt u eens contact opnemen met Fred Pruntel uit Breukelen. Doe hem maar de groeten namens AMK.

De oude nummers van Weekblad Motor kwamen tevoorschijn toen Gerrit Kranenberg (www.gekra-motors.nl) wat spullen aan het opruimen was. De stapel werd met een glimlach overhandigd nadat we de motor- en brommerbeurs in Weerselo hadden bezocht. Dat is trouwens helemaal geen brommer- en motorbeurs. Maar een paar keer per jaar zijn er wel aanbieders op dat gebied. Natuurlijk wel ter vriendelijke aanvulling van de rest van het ongelooflijke aanbod. Dat varieert van Barbies met maar één arm tot gereedschap en hondenvoer.

Omdat Weerselo in het verre, verre Overijssel ligt, en omdat Overijssel tegen Duitsland aan schurkt, zijn er bijna geen westerlingen. Wel veel Duitsers. Het aantal tattoos is over de locals en de Duitsers verdeeld.