Onderweg, op van die uren durende ritjes, is er – afhankelijk van het verkeersaanbod – tijd om over hele gewone dingen na te denken. ‘Waarom is een band zwart?’ bijvoorbeeld. Ook u heeft wel eens foto’s gezien van auto’s en motorfietsen uit het Jaar Kruik die voorzien waren van (helemaal) ‘witte’ banden…
Als regelmatig AMK-lezer kunt u zich nog het verslag over de Horse Power Run van de Veteraan Motoren Club herinneren waaraan een dame deelnam op een hoogbejaarde Harley-Davidson voorzien van helemaal-witte-banden… ? Die werden/worden gemaakt van uitsluitend rubber. Rijdt helemaal geweldig doch hebben slechts een duurzaamheid van een paar honderd kilometer. ‘Rubber’ slijt namelijk erg snel.
Roet
Bij toeval werd ontdekt dat toevoegen van roet – afkomstig uit aardolie – in rubber een reactie opwekte waardoor een andere grondstof ontstond die banden vrijwel onverwoestbaar maakte. Het ‘rubber’ van een band bestaat uit meer dan twintig goed door elkaar geroerde chemische stoffen. Nadeel van roet, de rolweerstand is hoog en dat kost veel energie. ‘Energie’ heeft alles te maken met ‘milieu’ en dat leidde ertoe dat bandenfabrikanten op zoek gingen naar een vriendelijkere oplossing.
Silica
En dat werd ‘zand’ in een heel zuivere vorm met als verzamelnaam ‘silica’. Anno heden worden alle banden van rubber en silica (plus nog een twintigtal andere stoffen) gemaakt en hoeven niet meer zwart te zijn. Hoewel Michelin een aantal jaren geleden ‘groene’ banden kon leveren, bleek dat geen succes te zijn omdat ‘zwart’ nu eenmaal de (wereld)’mode’ is. Bij Vredestein had men voor de aardigheid een charmantere oplossing. Een rode of gele streep op de zijkant…
Interessant, deze weetjes over banden. Ik heb nooit geweten dat het rubber van banden zo’n rijk mengsel is. Volgens mij is het voordelig voor het uiterlijk van een wagen dat de banden in de regel zwart zijn. Je ziet vuil niet zo gauw.