De ontwikkeling van de Volvo 140-serie, die begon in 1960, was een mijlpaal in de geschiedenis van het Zweedse automerk. De serie, geïntroduceerd in augustus 1966, was niet alleen een vervolg op de populaire Amazon, maar ook een revolutie in veiligheid en design.
Het project, intern aangeduid als P660, werd geleid door ontwerper Jan Wilsgaard. De auto’s vielen op door hun tijdloze, vierkante vormgeving, die een belangrijk kenmerk van het merk zou worden. Maar wat de 140-serie echt onderscheidde, waren de geavanceerde veiligheidsvoorzieningen.
De Volvo 144, het eerste model van de serie, was uitgerust met een driekringremsysteem, vier schijfremmen rondom, driepuntsgordels, een veiligheidsstuurkolom en een robuuste veiligheidskooi. Deze innovaties werden later standaard in de auto-industrie. Het dubbele verwarmingssysteem van de auto was ook uniek voor die tijd.
De 140-serie werd verder uitgebreid met de tweedeurs 142 en de stationwagon 145, die bijdroeg aan de acceptatie van stationwagons als lifestyle-auto’s. De eerste modellen van de 145 hadden gedeelde achterzijruiten, maar vanaf 1970 werden deze vervangen door één stuk glas.
De voortdurende verbeteringen aan de 140-serie omvatten de introductie van de B20A en B20B-motoren, die de oudere B18-versies vervingen, en de toevoeging van hoofdsteunen en driepuntsgordels achterin voor extra veiligheid. De serie werd onderverdeeld in de uitrustingsvarianten L, DL en GL, waarbij de laatste twee een bijgewerkt uiterlijk en meer luxe kregen.
De 140-serie kende ook een GT-versie, met sportieve accessoires, en de 145 Express, een versie met een hoger dak. De B20-motor kreeg injectie en werd verder ontwikkeld om aan de emissienormen van de Amerikaanse markt te voldoen.
De 140-serie onderging in 1973 een grote vernieuwing, met kunststof bumpers, een nieuwe grille met grotere knipperlichten, achterlichten die later ook op de 240-serie werden gebruikt, en een nieuw dashboard met ronde klokken. De verstevigingsbalken in de portieren waren een primeur voor Volvo.
In het laatste modeljaar werden nog meer wijzigingen doorgevoerd, met name op het gebied van veiligheid. Er kwamen waarschuwingsindicatoren voor uitgevallen verlichting, optionele koplampwissers, grote schokabsorberende bumpers en een herpositionering van de brandstoftank voor betere bescherming bij een aanrijding van achteren. De ventilatieruitjes in de voorportieren vervielen, omdat het ventilatiesysteem opnieuw was verbeterd.
De 140-serie werd in 1974 vervangen door de 240-serie, die de ontwikkeling van de 140-serie voortzette en pas in 1993 uit productie ging. De 140-serie was een pionier op het gebied van veiligheid en design en blijft een van de meest iconische series van Volvo, met in totaal 1.205.111 geproduceerde exemplaren. Het is een prachtig voorbeeld van de vasthoudendheid van Volvo om een concept dat al sterk was vanaf het begin, continu te verbeteren en verder te ontwikkelen.
| Eigenschap | Details |
|---|---|
| Model | Volvo 144 |
| Introductiejaar | 1966 |
| Ontwerper | Jan Wilsgaard |
| Vormgeving | Tijdloze box vormgeving |
| Veiligheidsvoorzieningen | Drie kringremsysteem, vier schrijfremmen rondom, driepuntsgordels, veiligheidsstuurkolom, veiligheidskooi |
| Verwarmingssysteem | Dubbel verwarmingssysteem |
| Onderstel | Onafhankelijk opgehangen wielen voor, starre achteras, langsarmen, Panhardstang |
| Motoropties | B18A, B18B, B20A, B20B, B20E |
| Versies | 144, 142, 145, 145 Express, 142 GT |
| Productieaantal | 1.205.111 exemplaren |
De 140 serie was de overgang van de ronde Bolle volvo’s (P1800-Amazon-Katterug) naar de vierkante modellen.
Het is idd een tijdloze auto. En wat waren ze bekend in het straatbeeld. Voor zo’n 14X draaide ik steevast mijn nek wel om zodat ik hem kon zien. Het geluid van die motoren klinkt nu nog in mijn oren. Mooi artikel weer!