Tussen het begin van the Seventies en de vroege jaren negentig werden er in Brazilië heel vreemde voertuigen gemaakt. De maatregelen ter bescherming van de thuismarkt maakten import moeilijk. En het was Volkswagen die het breekijzer in die markt zette met de oprichting van Volkswagen do Brazil.
Want daarmee werden Volkswagens Braziliaanse voertuigen. De op de thuismarkt hadden veel Brazilianen zich al bezig gehouden met het mobiel maken van hun landgenoten, maar nu ging het echt los. En ook voor de thuisbouwers waar we het net over hadden waren de bodemplaten en motorblokken van VW do Brazil een onuitputtelijke bron van inspiratie. We meldden een poosje geleden al over de wonderlijke Gurgels. En zo werd ook de Amazonas geboren. Een droog, 389 kilo wegende Motor-o-Saurus Rex met een luchtgekoeld VW blok als aandrijving. En voorzien van voldoende beplating om de gemiddelde carrosseriebouwer heel nerveus te maken.
The Frankenstein bike
Over de geboorte van dat monster gaan twee verhalen: Het eerste gaat over Luiz Antonio Gomi en José Carlos Biston. In het kort was het verhaal van Goni: “Ik had een Harley en een ‘Fusca’(Braziliaans voor Kever). Die Harley ging stuk of was stuk. En de kever deed het altijd. Ik bedacht dus dat ik een motorfiets met een Keverblok wilde.”
Het tweede verhaal klinkt wat overdachter, maar het gaat toch weer over de onbetrouwbaarheid van die verdraaide Harley’s. In dat verhaal zou de Amazonas bedacht zijn door Daniel Rodriguez. Want de protectionistische maatregelen van de Braziliaanse regering hadden er voor gezorgd dat leger en politie zonder zware motorfietsen zaten. Hun oude Harley’s waren moe en der dagen zat. En nieuwe Harley’s mochten het land niet in. Rodriguez besloot dus een zware motorfiets in Brazilië zelf te gaan maken. Het ding moest zwaar, betrouwbaar, eenvoudig en 100% ‘made in Brazil’ zijn. Het resultaat was indertijd de zwaarste motorfiets ter wereld. Zowel in cilinderinhoud als in gewicht. En de Amazonas had ook een achteruitversnelling. Want achter het VW blok zat ook een VW bak.
Oplossingen 1.0
De aandrijving naar maar één wiel werd gerealiseerd door het differentieel vast te lassen en een tandwiel op de uitgaande as te monteren. Dat klinkt wat als goedkope improvisatie en die geest ademde de Amazonas ook uit. Het frame, de bediening van de versnelling van hand- naar voetbediening, de instrumenten, de remmen… Alles was zo lomp en bruut uitgevoerd dat zelfs Urals of Dneprs er goed doordacht uitgevoerde fietsen bij waren. Of leken. Maar ja: daarvan bleven de blokken niet heel. Aan de andere kant: de Amazonas stuurden, remden en veerden nauwelijks.
De lompe, loodzware Amazonas bleken wel de gewenste betrouwbaarheid te leveren. De Braziliaanse motorpolitie bleef er tot aan het eind van de jaren tachtig op rijden.
Er was nog keuze ook
Voor de burgerij was er keuze uit vier types. De Amazonas redde het tot in de eerste helft van de jaren negentig. Het verhaal hield op met de 1600 cc. 64 pk sterke Kahena. Van de Amazonas zijn er naar verluidt zo’n 500 gemaakt. Die werden gekocht door Brazilianen. Omdat die verdraaide invoerbelastingen de aanschaf van een echte zware motor bijna onmogelijk maakte. Bevlogen eigenaars deden er al het mogelijke aan om de remmen te laten remmen en de vering te laten veren en dempen.
Oh ja: er zijn naar schatting zo’n 500 Amazonas gemaakt. We troffen er ooit eentje in Wervershoof en het exemplaar dat onlangs ter veiling werd aangeboden haalde zijn minimumprijs van $ 8.500 niet.
En er was ook nog en 250 cc Amazonas…
