De strijd tegen de milieuzone in Rotterdam gaat door. Een aantal camper- en autobezitters is momenteel verwikkeld in de rechtszaak tegen de gemeente Rotterdam. Zij voelen zich benadeeld vanwege de “groene” maatregel in de havenstad. De bestuurders in Rotterdam blijven vasthouden aan het feit dat de milieuzone positieve effecten heeft op de luchtkwaliteit. De Stichting Rotterdamse Klassiekers en de FEHAC hebben daar een andere mening over. Zij waren aanwezig bij de zitting, ook om de tegenstanders van de milieuzone te ondersteunen. De rechtszaak vond overigens op 27 maart plaats in de rechtbank van Rotterdam.
Meervoudige kamer met ruimte voor diverse pleidooien
De zitting in Rotterdam werd door de meervoudige kamer, die bestaat uit 3 rechters, gehouden. Tijdens de gerechtelijke bijeenkomst deed iedereen zijn beroep of pleidooi. Wederom werden vanuit de milieuzone oppositie kritische vragen gesteld die verder gingen dan het weren van een motorrijtuig alleen. Ook het te verwaarlozen vervuilingsaandeel ten opzichte van échte economische vervuilers werd aangehaald. De zestien afgevaardigden, die strijden tegen de milieuzone, kregen overigens elk vijf minuten spreektijd tijdens het tweede deel van de zitting. Zij konden hun bezwaren kenbaar maken en nieuwe invalshoeken aanvoeren.
Onbegrip over negeren advies Algemene Bezwaren Commissie
Tijdens de zitting kwam vooral vanuit de hoek van de milieuzone oppositie een aantal feiten en vragen naar voren. Het gedeelde lasten principe in combinatie met het gelijkheidsbeginsel was daar één van. Regelmatig werd de vraag gesteld waarom het advies van de Algemene Bezwaren Commissie om auto’s van voor 1 januari 1992 niet te weren, door de gemeente werd genegeerd. De gemeente bleef hameren op de uitstoot van NoX en roet. Diverse berekeningen hebben al laten zien dat het uitstoot aandeel van de geweerde auto’s verwaarloosbaar is. Maar de gemeente Rotterdam hanteert vermoedelijk nog steeds het adagium “het is nu eenmaal zo besloten”. De gedupeerde camper eigenaren hebben overigens de mogelijkheid om “in en uit te laden”, maar dat komt niet overeen met de wens om “spontaan en ad hoc” de camper in te zetten.
Geen nieuwe feiten vanuit gemeente
De gemeente had ter verdediging advocaat Roelof Reinders ingehuurd. Die probeerde uiteraard de standpunten van de gemeente te verdedigen. Tevens was opmerkelijk dat de gemeente geen nieuwe feiten of argumenten aanbracht. Wel repte de verdediging over de in de koersnota genoemde “Roet en No2”. De rechter gaf vervolgens aan dat “No2” daarin helemaal niet was genoemd. Verder wekte het slotwoord van de gemeente verbazing bij de oppositie. Men noemde resultaten die voortkomen uit de eerste evaluatie van de milieuzone. Ook dat is een merkwaardig gegeven. De eerste evaluatieresultaten komen namelijk pas in mei van dit jaar naar buiten. Inmiddels is- ruim vóór de evaluatie- duidelijk geworden dat de milieuzone niets bijdraagt aan de luchtkwaliteit. Sinds de instelling van de milieuzone is de luchtkwaliteit in Rotterdam zelfs verslechterd. De “natte vinger” wagenparkscan- van waaruit het tegenoverstelde is geconcludeerd en waar de gemeente zich op beroept- kan dit beeld onmogelijk wegnemen.
Uitspraak: minimaal over zes weken
De meervoudige kamer gaat zich nu verder buigen over een uitspraak die normaal tot zes weken in beslag kan nemen, maar gezien “de complexiteit” kan dit langer op zich laten wachten. De Stichting Rotterdamse Klassiekers zal de komende tijd de activiteiten tegen de milieuzone continueren en kondigde aan, via een meersporenbeleid de belangen te behartigen van alle autobezitters in Rotterdam en Nederland.
“Loyaal aan milieu, niet aan symboolpolitiek”
In ieder geval doet de Stichting goed werk, want zij heeft al aangetoond dat deze milieuzone echt aan alle kanten rammelt. Sander Jongerius van de Stichting Rotterdamse Klassiekers benadrukt het nogmaals. “Wij zijn loyaal aan het milieu, niet aan symboolpolitiek.” En dat begrip dekt de lading van deze ondoordachte Rotterdamse maatregel volledig. Om over de toename van het aantal vervuilende cruise schepen maar te zwijgen.
Bron: Stichting Rotterdamse Klassiekers
Allereerst als bezitter van een oldtimer/youngtimer zijn de milieuzones een doorn in het oog en van een totale willekeur. Er wordt in het artikel over de Rotterdamse milieupolitiek ook gesproken over cruiseschepen.
Als men een beetje op de hoogte is van wat er in de maritieme wereld speelt is ook hier de uitstoot behoorlijk
aan kritiek onderhevig en op allerlei niveau worden koopvaardijschepen gedwongen om zwavelarme brandstof te gebruiken. Dure modificaties zoals SCR’s, scrubbers etc in hun uitlaatgassystemen aan te brengen. Verder
worden steeds meer flex motoren aangeboden en motoren op LNG. Het weren van schepen zonder genoemde voorzieningen is al in volle gang.
Maar ik lees nergens dat schepen van voor een bepaalde datum verboden worden. Het is goed dat deze ontwikkeling er is, die overigens in de automobiel industrie al veel langer gaande is, maar waarom moeten dan die paar automobilisten (overwegend liefhebbers, die slechts weinig kilometers per jaar rijden met hun gekoesterde bezit) zo gestraft worden? Er zijn legio voorbeelden te verzinnen, waarbij -zonder een bepaalde groep te discrimineren- een schoner milieu te behalen is. En daar heeft iedereen baat bij!