Ooit was de Suzuki GS 400 een probleemloze alledagsfiets aan de onderkant van het middensegment. Een conventioneel gedachte en getekende allemansvriend. Het was geen motor uit het prestigesegment van Suzuki, een merk dat toch altijd al van de scherpe prijzen was. Maar met 36 pk en een top van zo’n 150 km/h was (en is) de kleine Suzuki geen rijdende verkeersafzetting. Die 150 km/h is niet alleen relevant in ons huidige verkeersbeeld, maar ook een beetje gechargeerd. De Suzuki was met een hoog (standaard) stuur plus twee volgroeide Nederlanders op de buddy is aanzienlijk langzamer. En dat dan vaak ook nog in een lagere versnelling. Daarbij houdt de twin ervan om op toeren gehouden te worden.
Als je hem niet helemaal uitmelkt, dan verbruikt de Suzuki trouwens een krappe 1 op 20. Daarmee kom je in elk geval zo’n 200 km ver.
De tijd tussen de tankstops breng je prettig ontspannen en comfortabel door
Het vlakke stuur waarmee de vroege GSsen geleverd werden, geeft een lekker actieve rijhouding. Met het latere, hoge stuur rijd je meer toeristisch, hoewel het blok wel op toeren gehouden moet worden. De buddy zit trouwens prettig. Daarbij is de Suzuki GS 400 een prettige danspartner. Hij stuurt lekker levendig, maar is niet nerveus. De rechtuit stabiliteit is ook goed. Ook de vering en demping zijn – wanneer goed onderhouden – ook nog prima naar huidige maatstaven.
Er zijn best wat GSjes verkocht
Hier in Nederland tref je ze dus ook aan. Nog steeds. Want bij normaal gebruik ging en gaat zo’n kleine DOHC’er makkelijk een ton mee voordat er serieus werk aan de winkel is. De Suzuki GS 400 is daarbij het schoolvoorbeeld van een staande twin die helemaal oliedicht is. In den beginne wilde er nog wel eens een carterpan scheuren doordat de aftapplug nodeloos wreed werd aangedraaid. Daarbij speelt dat de Suzuki’s doorgaans door nette berijders werden aangeschaft. Het venijn zit hem in exemplaren die door de zoveelste tot teveelste eigenaar zijn afgeragd en verbouwd.
Let vooral op een kapotte, lawaaiige nokkenaskettingspanner
Vervanging van dat onderdeel is nogal tijdrovend. Kijk de kabelboom na op schuurplekken. Die kunnen kortsluiting veroorzaken. Let vooral op bij het balhoofd en de bedrading naar het achterlichtgebeuren. De achterlichtunit in rubber monteren is ook een listig plan. De kabels van de snelheidsmeter hebben niet het eeuwige leven. Maar als ze niet netjes gemonteerd worden, dan wordt hun leven doorgaans wel erg kort.
Aan de glimmende kant waren de Suzuki’s gespoten in opdracht van de boekhouder
Zeker op het frame was de laklaag beperkt standvast en daardoor trad er nogal vlot roest op in die contreien. De kans dat je droom GS zijn originele uitlaten nog heeft, is redelijk beperkt. De dempers waren ook nogal roestgevoelig.
Het feit dat de Suzuki GS 400 niet veel bijdraagt aan de status van zijn berijder houdt in elk geval in dat de prijzen nadrukkelijk vraagprijzen zijn en uiteindelijk op een heel mensvriendelijk vlak liggen. Maar de GS lift wat mee op de groeiende populariteit van de 400’s van Kawa en Honda. De Suzuki is goed in eigen beheer te onderhouden. Het aanbod van gebruikte onderdelen is goed terwijl veel ook nog nieuw (maar dan tegen serieuze prijzen) is te leveren.
Lees ook:
– Meer verhalen over klassieke motoren
– Suzuki T500. Van superbike tot afgeprijsde middenmotor
– Suzuki GS1000
– Suzuki GSX-R750. Een legende
– Suzuki GT380, Suzuki’s niet zo zware driecilinder
Koop zo goed en origineel mogelijk. We zien trouwens weinig lokale voedingsbodem in de Bosozoku stijl
Al 20 jaar mijn beste vriend. Ik rijd er elk jaar pakweg 2500 km mee. De vorige eigenaars hebben er weinig liefde in gestoken. Maar als de nokkenasketting goed is (vooral de spanner), kom je weinig gekke dingen tegen. De elektrische installatie (laden) is elementair uitgevoerd, dus extra lampen en aanverwant gaat niet lukken. Wegligging is uitstekend, koppel bij lage toeren ook. Een heerlijke fiets voor binnenweggetjes. Ook volgeladen met mijn krauser koffers, topkoffer, tanktas. Mijn vorige fiets was een Ducati 860 GTS, uit het tijdperk “Ducati, Stukgaat-ie”. Maar deze is inmiddels een veel bekijks trekkende klassieker geworden.
Dit was ook voor mij mijn eerste motor welke ik in 1988 kocht voor fl.2250,- bij een klein motorzaakje in Rotterdam.
Problemen heb ik eigenlijk altijd gehad met dit ding maar als ik iets meer geld (en kennis) had gehad was ik hier vast iets gelukkiger mee geweest. Het ding startte slecht en later had ik een olielekkage aan de koppakking.
Ik kan mij niet meer herinneren hoe ik van het ding ben afgekomen.
Ah! Je hebt het verdrongen!
Dit was in 1984 mijn eerste motor bj 1982 deze werden toen grijs geïmporteerd en had ook gietwielen. Hierop heb ik mijn rijbewijs gehaald op mijn eigen motor.
Toen kon je nog een oefenvergunning halen bij de politie, L plaat erop en rijden maar.
Dat waren nog eens mooie tijden.
Tegenwoordig heb je een hypotheek nodig om je A te halen
Ik heb er mee gelest, maar vond het een takkeding. Mijn bmw r80 die ik daarna kocht was zo ontzettend veel beter om mee te rijden…
Smaken verschillen. Maar van een R80 is nog nooit iemand ongelukkig geworden
Lijkt mij wel een verrekt lieve fiets om mee te rijden! Zeker in het alsmaar drukker wordende stadsverkeer. En van 100km/h op de snelweg zal ie geen stress krijgen. Just cruisin’….
Leuk toch?