De oorsprong van de Simca 1000 Rallye ligt niet in Frankrijk maar in Italië. Henri Pigozzi, president-directeur-generaal van Simca, was geboren in Turijn en kende de oprichter van Fiat, Giovanni Agnelli. Fiat zou tot 1963 de dominante aandeelhouder van Simca blijven. Pigozzi bleef een regelmatige bezoeker van Fiat’s fabrieken gedurende zijn tijd aan het hoofd van Simca.

Simca 1000: een soort Fiat 600

Na de presentatie in 1955 van de goed ontvangen Fiat 600, werden er in de ontwikkelingsafdeling van Fiat, geleid door de ontwerper-ingenieur Dante Giacosa, vast de spieren losgemaakt voor de opvolger van de 600. Het ging immers goed in  Italië? Twee projecten werden parallel uitgevoerd: “Project 119” was voor een tweedeurs opvolger, voortbouwend op de sterke punten van de 600l, terwijl “Project 122” was voor een dapperder verschillende vierdeurs opvolger.

Een goede vriend is beter

De toegang tot Fiat’s ontwikkelingsafdeling was voor bijna iedereen verboden, maar Pigozzi’s vriendschap met de Agnellis opende zelfs deze deuren, en in de late jaren 50 was hij bijzonder geïnteresseerd in de afdeling. Het was duidelijk dat Pigozzi’s intenties, om het Simca-assortiment verder uit te breiden, duidelijk geïnspireerd waren door Fiats plannenmakerij. Pigozzi kreeg de goedkeuring van Fiat om een van de zes, doos-op-doos achtige vierdeurs kleimodellen te kiezen als basis voor ‘Project 122′ dat moest worden ontwikkeld tot Simca’s nieuwe kleine auto, de Simca 1000. En hadden we al gezegd dar Simca ook een letterwoord is? ‘Société Industrielle de Mécanique et Carrosserie Automobile’ is echt wat te lang om op een grille te zetten.

Weer een Italiaan

Het hoofd van de Simca-stylingafdeling, Mario Revelli de Beaumont, was ook een Italiaan. Hij was in 1955 van General Motors teruggegaan naar de Oude wereld. Revelli de Beaumont verdeelde zijn tijd tussen Fiat’s Industrial Design Center in Turijn en Simca’s Styling Center in Poissy. Hoewel de overlevende prototypes in detail verschillen, was de basisarchitectuur en de doos op doos-vorm van de auto klaarblijkelijk ‘de eerste keer goed’ en de Simca 1000 van 1961 is volledig herkenbaar als het model dat Pigozzi had gekozen uit Fiat’s ‘Project 122’.

Ondertussen bleef de Fiat 600 in Italië prima verkopen en was er weinig haast om te investeren om deze te vervangen. Het management had kennelijk besloten dat een vierdeursvervanger voor de 600 een te grote sprong zou zijn voor de bestaande auto-klandizie. Pas in 1964 werden de resultaten van ‘Project 119’ openbaar met de lancering van de Fiat 850.

Terug naar de Simca 1000

De nieuwe Simca werd gepresenteerd op de motorshow in Parijs in 1961. En daarbij deed Pigozzi meer dan zijn best om te verhullen dat de nieuwe Simca eigenlijk heel erg veel Fiat genen had. Maar dat deed aan het succes niets af. De 1000 was dan ook een kek autootje, waarbij het feit dat niet alleen de motor, maar ook de brandstoftank achterin zat, voor een avontuurlijke 35/65% gewichtsverdeling over de voor- en achterwielen zorgde. Simca 1000’s kwamen in verschillende smaken op de markt waaronder de fiscaal interessante Simca 4CV (de Sim’4 – als in Simca Quatre) met maar vier fiscale pk’s uit 777 cc. Maar aan de andere kant groeide de 1000 naar 1300 cc en kwamen er de Simca 1000 Rallye, de Rallye 1, Rallye 2 en 3. Want dat er snelle 1000’s moesten komen, dat was al snel duidelijk.

Abarth baande de weg

In de vroege jaren van het model bood de Italiaanse tuner Abarth snelle versies van de 1000 aan. In 1970 lanceerde Simca haar eigen sportieve versie, de Rallye. Daarmee maakte Simca een verouderd concept weer aantrekkelijk voor een groter publiek, vooral voor jongeren met beperkte financiële mogelijkheden. Simca baseerde de kleine ADHD’er op de goedkoopste uitvoering van de Mille, de Sim’4. Daar monteerden ze vervolgens zwart gespoten velgen onder, plakten een paar zwarte strepen over het kontje, monteerden een matzwarte kofferklep en een set verstralers voorop en in het interieur kwam een sportiever dashboard, sportstuur en kuipstoeltjes. De Simca 1000 Rallye werd gevolgd door de Rallye 1, de Rallye 2 en de Rallye 3. De Rallye 1 had de 1100 cc metende oer-Rallye overbodig gemaakt en liet mensen roepen om nog meer vermogen. Zo kwam eind 1972 de Rallye 2 op de markt. Zijn 1300 cc had 2 dubbele Solex carburateurs en daarmee steeg het vermogen naar 82 PK. Als je durfde kon je door tot bijna 170 km/u. De Rallye 2 was daarbij iets stuur vriendelijker geworden omdat de radiateur naar voren was verhuisd.

De Rallye 2 groeide nog naar 86 pk en werd optisch nog wat stoerder

Vlak voordat de Mille in 1978 uit productie ging, kregen we nog de Rallye 3. Voor de Rallye 2 waren er al langer aftermarket opvoerkits verkrijgbaar, zowel voor de techniek als voor het uiterlijk. Die kits vormden de inspiratie voor de Rallye 3: voorzien een brede uitbouwset rondom, een dikke, dwarsgeplaatste uitlaat onder de achterbumper en lichtmetalen velgen met brede banden werden er nog 1000 stuks uitsluitend in het wit leverbare en 103 pk sterke exemplaren gemaakt.

Om de snelheidsgedachte nog verder uit de dragen werd het Simca 1000 Racing Team bedacht

De insteek van de reclamecampagne was dan ook “Hoe kom je het circuit op als je wel talent, maar geen geld hebt.” Nou ja: met een Simca 1000 met een sticker van een groene draak erop dus.

Intussen zien we niet veel Simca 1000’s meer. Laat staan Simca 1000 Rallye’s. Want waar roest de gewone vijand van de gewone 1000’s was, daar sneuvelden veel Rallye’s op circuits en tijdens slalomwedstrijden. Toch jammer…

En daar vonden we een folder van.