Jouke Bloem uit Leeuwarden stelde ons in de gelegenheid, om met een Classic Mini uit de laatste generatie op pad te gaan. Wij grepen die mogelijkheid met beide handen aan. De kleine Britse auto verraste ons. De Mini Cooper 1.3 Mpi toonde ons namelijk de combinatie van zijn oude intrinsieke waarden en jonge volwassenheid.
Deze Rover Mini werd in 1999 nieuw geleverd in Duitsland. Daar kreeg hij een smakelijk pretpakket aangemeten. Dat bestond uit de spatbord verbreders en dikke 13″ wielen met lichtmetaal, voorzieningen die deze Mini een massief en stoer karakter geven. Verder vond een viertal verstralers een plekje tussen de karakteristieke koplampen, en deze Britse classic werd verder met chroomaccenten verfraaid.
Behaaglijke atmosfeer zonder meetlat
In de auto, die in fraai donker antraciet is gespoten, vond meubilair met mooi en speels geprofileerd crèmekleurig leer zijn weg. Het past goed binnen het interieur, dat toch al een tamelijk behaaglijke indruk achterlaat. Hout, meters met chromen randen en een lederen stuurtje met airbag appelleren aan de Rover afkomst. Het inzittenden compartiment is simpelweg chique en frivool afgewerkt. Het verwelkomt de passagiers van de Mini op een levendige en typisch Britse wijze in een gemoedelijke atmosfeer.
Decennia oude kenmerken
Het gebeurt in een auto, die ook over decennia oude basiskenmerken beschikt. Het ruimteaanbod bleef praktisch 41 jaar lang het zelfde. Zeker voor ondergetekende is het- met een lengte van 1 meter 95- even wringen, hoewel een redelijke zitpositie toch eenvoudiger dan gedacht is gevonden. Nog zo’n kenmerk: het schuin staande stuurwiel. Door de betrekkelijk geringe afmetingen binnenin zijn wij ook daar snel aan gewend. Het vallende bagageklepje is ook nog altijd een onderdeel van het karakter van het Britse kleintje. En natuurlijk is de vormgeving onmiskenbaar die van de Mini, die op details uiteraard veranderde, maar in hoofdzaak dezelfde gun factor behield.
Gemodificeerde A-Plus motor
Ook de 1275 cc cilinderinhoud van de krachtbron kwam in eerdere Mini’s voor. Vanaf de jaren tachtig werd de A-Plus motor in het vooronder van diverse concerngenoten en andere familieleden van de Mini gemonteerd. De motor werd geregeld aan de eisen des tijds aangepast. Onder meer een heuse computerunit en de toepassing van Twin Port injectie vertellen iets over de vaart der volkeren die ook vat kreeg op de A-Plus motor. Door de aanpassingen kreeg die in de Mini een wél heel krap plekje in het vooronder. Daardoor was er geen ruimte meer voor het ruitensproeier reservoir. Dat verhuisde om die reden naar de kofferruimte.
Lange bak verhoudingen
Toen deze Mini Cooper 1.3 Mpi werd geboren, stond moederbedrijf Rover onder controle van eigenaar BMW. Dat, en de gehanteerde drive by noise maatregelen, lieten hun sporen na. Het geluidsniveau werd mede gereduceerd door de toepassing van goed isolatiemateriaal en sterk verbeterde vloerbedekking. Het maakte van deze Mini een auto, waar op een verrassend volwassen wijze mee te rijden valt. De prima schakelende vier versnellingsbak kreeg onder Beierse regie lange verhoudingen, waardoor transmissie van de Mini van schakel graag naar schakel lui transformeerde.
Andere rij karakteristiek dan oorspronkelijk
“Die aanpassing maakt dat deze auto, in tegenstelling tot zijn voorgangers, vooral geschikt is voor langere ritten op auto- en snelwegen. Voor binnendoor routes met scherpe bochten geldt dat minder. Een onderdeel van mooi bochtenwerk op landelijke wegen is namelijk niet alleen de besturing, maar ook het moment dat je eerder een hoger toeren bereik kunt aanspreken”, zo zegt eigenaar Jouke Bloem.”Dat lukt nu in mindere mate”.
Verrassend snel, ook in lager toeren bereik
Wat hij daarmee bedoelt snappen wij. De vier versnellingsbak in de Mini laat in deze configuratie met name de trekkracht en de elasticiteit tot zijn recht komen. Want wij zijn echt verrast door de mate waarin de Cooper versnelt. Daarbij hoeft de Mini betrekkelijk weinig toeren te maken. Ook op de binnendoor route laat de Mini qua wegligging en bochtengedrag nog voldoende van de oude glorie zien. De kordate demping van korte oneffenheden kennen wij uit de oudere Mini’s. En het directe en het kart achtige van de besturing is nog steeds aanwezig. Jouke Bloem beaamt dat. “Maar op 12 inch bandjes en met een korte bak verhouding, die uitnodigt tot terugschakelen voor de bocht om vervolgens op toeren uit te accelereren, komt een Classic Mini nog beter tot zijn recht. Dan zijn ze nóg leuker.”
Eigenwijze puber werd volwassen
Wat ons tijdens het rijden opvalt is dat de Mini met zijn brede schoeisel geneigd is om zich in het asfalt vast te bijten, en spooreffecten iets nadrukkelijker door te geven. Het neemt echter niet weg dat ook deze luxe Classic Mini genoeg ingrediënten biedt om met een dikke grijns de kilometers af te leggen. Want deze auto wist het eigenwijze karakter te behouden. Een karakter, dat ondanks de transformatie van puber naar volwassene nog in meer dan voldoende mate aan de oppervlakte komt.
Ik ben een oude mini adept, minstens 8 heb ik gehad van het oude type. In allerlei uitvoeringen, van een simpele 850 via een traveller Woods, een Cooper tot een 1300 innocent.
Nu heb ik als vakantieauto én als pekelbak een oudere nieuwe mini Cooper S.
Wat een fun deze auto, alle elementen van vroeger zijn aanwezig én het rijdt volledig als een volwassen auto. Lof voor BMW!!
helemaal mee eens, ik rij nu in mijn 20e mini
Tja die laatste serie waren mooi maar je ziet er bijna niets van rijden ze roesten gelijk geen andere !