Retro of nep?

Retro of nep?

Retro styling bewijst dat sommige dingen vroeger inderdaad beter waren en/of dat de fantasie van de jongste generatie marketeers en designers te wensen over laat. Na dat Triumph, een poosje geleden alweer, de inspuiting van de Bonnevilles voorzag van een overkapping die precies op een carburateur leek, vonden we dat heel slim gedaan van de retro marketeers. Zelf ben ik – met dank aan Hergé -meer van ‘de klare lijn’, als in ‘wat je ziet, dat is wat het is’.

Toen iemand met er trots op wees dat hij voor de imitatie carburateurs van zijn Bonnie fake gaschuifhuisdeksels met loze gas- en chokekabels gekocht had vond ik dat meewarig vertederend. Net als de decorstukken die als kickstarter worden verkocht voor onze struktureel electrisch startende Harley broeders. Het klinkt toch wat naar opplak tattoos, of om de andere sexe er gendertechnisch verantwoord bij te betrekken, op een push up wonder bra. Of als veilige seks met een opblaaspop. Maar ach: Bij Mick Jagger viel er tijdens een concert ooit eens een opgerolde sok uit zijn broekspijp. Dus we willen allemaal wel een stoerder lijken dan we zijn.

Allemaal schone schijn

Recentelijk las ik een interview met een intergalactisch – of toch in eigen kring – befaamde Custom Guru. Die vertelde dat het hem enorm veel geld, tijd en moeite gekost had om zijn Laatste Schepping er uit te laten zien of die na achteloos van bij elkaar gerapte onderdelen gebouwd te zijn, veertig jaar onafgebroken ‘on the road’ geweest was. Ik liep naar buiten en klopte mijn trouwe Guzzi V7 op een geschaafde koffer: “Je bent helemaal niet verwaarloosd. Je bent een diep statement van de unieke vrijheid die in de geest van elke biker huist”. Toen ik het zelf zo zei voelde het toch anders aan dan toen De Meester geciteerd werd. Maar als je rommel voor veel geld verkopen kunt, dan ben je toch wel aardig bezig.

Ik doe iets fout

Ik zelf koop altijd rommel voor veel geld. En ik bedenk nu of ik mij aanpak ook niet veranderen moet. Mijn aankoopstrategie compenseer ik trouwwens door dingen te goedkoop weg te doen als ik ze kwijt wil. Maar gelukkig ben ik niet alleen. Als ik in de garage aan het prutsen ben is er altijd wel aanloop van blije, gelijk gestemde marginalen. En als ik zelf eens de tijd heb mag ik graag kijken gaan bij een soortgenoot in een ander tochtig onderkomen. En dat er in dat soort schuurtjes en hokkendingen gemaakt worden waar de gemiddelde Custom Marketeer niet aan denkt?

Mannen als Jan, Fried, Goos, kleine Steef en Grote Steef en Lex vindt je niet op treffens, meetings, events of open dagen. Ze hebben geen tattoos of zorgvuldig bijgehouden woest ogende baarden. Ze sleutelen, rijden hun rondjes. Doen na een rit eens een nacht in een goedkoop hotelletje. En dan genieten ze van een paar pinten bij de maaltijd en een borrel voor het slapen gaan. . En rijden ze weer naar huis. Om weer in de schuur aan het werk te gaan. Want een huis en een ouwe motorfiets zijn nooit af.