Renault R8 Gordini en French Racing Blue

Natuurlijk kennen we vijftig tinten grijs (al is het van horen zeggen). En er zijn minstens 69 tinten British Racing Green. Dat groen was voor de te laat komende Britten een noodgreep. Alleen groen en bruin waren nog vrij toen ze aan de beurt waren.

Toen, in het begin van de twintigste eeuw, races werden georganiseerd was alles nog anders. Er was natuurlijk wel een organisatie die een en ander in goede banen leidde, maar de auto’s zelf reden eigenzinnig en niet duidelijk herkenbaar rond. Bij de organisatie van de Gordon Bennett Cup in 1900 besloot men de auto’s per land voor de duidelijkheid een eigen kleur zou krijgen. Elk land vaardigde drie auto’s voor de race af, zodat de kleur, naast de individuele nummering, duidelijk maakte wie waar vandaan kwam.
Er werd een vergadering gehouden om af te spreken welk land welke kleuren zou gaan voeren. Bepalend waren natuurlijk allereerst de deelnemende landen. Dit waren indertijd Italië, Duitsland, Frankrijk, Oostenrijk, Engeland, België en Amerika. Frankrijk  kreeg lichtblauw. Italië reed met nog niet in het Ferrarirood maar in zwarte auto’s.

Tegenwoordig zijn racekleuren bijna niet meer in de moderne racerij te vinden en worden auto’s voornamelijk herkend door de logo’s van de sponsor.

Gordini dus

Het bedrijf is opgericht door Amédée Gordini die als bijnaam “Le Sorcier” (De Tovenaar) had. De zoon van Amédée, Aldo Gordini, werkte als monteur voor het bedrijf en was daarnaast coureur voor het Gordini team. Gordini nam deel aan de Formule 1 van 1950 tot 1956. Van 1962 tot 1969 werkte Gordini samen met Renault en werd onder de naam Renault-Gordini aan de 24 uur van Le Mans deelgenomen.

Gordini maakte competitie-auto’s maar leverde – net als Abarth – ook losse ‘snelle’ componenten zodat Renault eigenaars hun eigen auto’s naar gelang hun dromen en financiële mogelijkheden op Gordini niveau konden brengen. Via de vrije markt kregen redelijk wat Renaults die hun bestaan in burgercostuum waren begonnen een lichtblauwe jas, Gordini stickers en zoveel mogelijk moois aan snelle spullen.

Na deze periode ging Gordini met pensioen en verkocht hij zijn bedrijf aan Renault. Renault gebruikte de naam Gordini als aanduiding voor sportieve versies van onder meer de Renault Dauphine, Renault 5, Renault 8 en de Renault 12. En lichtblauw werd een heel serieuze kleur.

De Gordini looks en goodies

Een Renault in Gordini trim is een begeerlijk bezit. Zeker als er serieus werk van is gemaakt. En dat is gebeurd met de R8 Major die we in Waalwijk bij E&R Classics zagen en die ons voor deze overpeinzing inspireerde. Deze Renault 8 van bouwjaar 1965 is met veel oog voor details omgebouwd naar Gordini rallyspecificaties van weleer. Niet alleen uiterlijk, maar ook technisch kreeg de auto een upgrade naar het niveau van een echte Gordini met onder andere 1397cc motor met 80pk, dubbele Weber carburateurs, een spaghetti uitlaat, remschijven en assen van een Gordini R8 typ R1135. Bij deze R8 springt natuurlijk het “bleu de France” lakwerk voorzien van rallystickers direct in het oog. En daarmee zijn we weer terug bij de kleuren in de kop van dit verhaal.

Zo’n auto is een heerlijk stuk speelgoed voor in de Ardennen of Vogezen. Hij ziet er serieus dreigend, maar toch vriendelijk uit. Hij is stoer vertederend. En verbruikt aanzienlijk minder brandstof dan een Shelby Mustang replica.

Het exemplaar op de onderste foto zagen we deze vakantie in Frankrijk te koop. Zonder de kenmerkende verstralers. En voor een 3000 euro hogere vraagprijs.