“Een genoegen om een Opel Olympia te bezitten,” schreef de folder in die tijd: “Comfortabel en de modernste van alle economische wagens.” Er stond niets in over de levensduur, maar als hij er na 60 jaar zo uitziet dan is het bewijs geleverd. Volgens de eigenaar die wij de bij ontdekking natuurlijk aanspraken is de wagen van 1952 en in 1956 op Nederlands kenteken gezet. Geen laswerk, geen nieuwe lichtblauwe lakjas, helemaal origineel. Prachtig dat er mensen zijn die de herinnering aan de autogeschiedenis zo levend houden.
Onze buurman had een donkergroene (leger?) met achterdeur(en?) gebruikt gekocht in 1955-56 en in gebruik als bestelwagen. Hij vertegenwoordigde (brom)fiets onderdelen en reed de Achterhoek door vanuit Varsseveld en ik (10 jaar) mocht soms mee op route. Enkele jaren in gereden.
Mijn vader kocht in 1963 een 1952 Olympia van een kennis, voor het toch forse bedrag van duizend gulden. Het was onze eerste auto, dus hebben we er goede herinneringen aan. De eerste “verre” vakanties naar Limburg, Drente, Gelderland en uitstapjes naar Duitsland en België. Het was inderdaad een oerdegelijk Opeltje, maar toen al ouderwets, want in de basis was het een ontwerp van 1935.
Elke zaterdag werd de Opel gepoetst en uitgezogen en vertroeteld. Mijn vader heeft hem getectyleerd, mijn moeder er nieuwe bekleding in genaaid en op de keukentafel werden de rode letters “Opel” op de verchroomde wieldoppen ingeverfd. Roesten deed hij niet en ook de techniek is altijd gezond gebleven.
In de winter vroor het in de Opel binnen net zo hard als buiten (later kwam er een kachel in) en moesten we als kinderen bij elke bocht een klap tegen de deurstijl geven om de richtingaanwijzers in beweging te krijgen. Bij hard remmen knalde je met je tanden tegen de ijzeren beugel aan de onvergrendelde voorstoelen. Als alles mee zat liep hij 120, maar van de helling af op de Van Brienenoordbrug tikte hij de 140 aan. Dat was heel wat.
In 1968 verkocht mijn vader de inmiddels 16 jaar oude Opel om een veel modernere Simca 1300 te gaan rijden. Met vier portieren, elektrische ruitenwissers, een echte defroster en een mono radio. Wat een luxe.
ik ben nog in bezit van een Opel Olympia 1950 met klein ruitje en reservewiel achterop.
Beste Willem,
dit was de suez crisis in 1956.
toen Nasser het kanaal inpikte. ik was toen 7 jaar.
Oliecrisis was toch 1973?
Ik herken deze auto! Mijn oud oom woonde in Luzern Zwitserland. Rond 1961, wij woonden in Den Haag was hij bij ons op bezoek. Vanuit het raam zie ik de Opel nog staan. Jammer genoeg heb ik er geen foto van, maar wel de herinnering.
tja,
mijn herinnering was negatief. mijn oom had deze auto nieuw gekocht en ging direct na de oliecrisis (zondags rijverbod) van Haarlem naar zijn familie in Dordrecht. Bij Overschie (nog geen autobaan) in een scherpe bocht op kinderkopjes geslipt en frontaal op een tegenligger gebotst.
mijn oom kreeg de stuurstang door zijn long (leefde nog 2 dagen) en mijn tante
sloeg door de vooruit. de nicht en neef achterin hadden een hersenschudding.
er zijn nog foto’s van de auto en van het ongeluk.
maar het blijft een mooie auto en heb er als jochie van 6 wel ingezeten.
Wauw,geweldig!!
Wij zijn 41 jaar geleden getrouwd in zo,n Opel maar dan een uit 1950 met het kleine ruitje en het reservewiel achterop.
Helaas niet meer in ons bezit