Een oldtimer als auto van de zaak. Dat is een kwestie van het nuttige met het aangename verenigen. Ondernemers zijn er dan ook best voor in voor zover ze niet vinden dat hun identiteit ontleend wordt aan een recente dure leasebak of – erger nog – een Tesla.
De meeste oldtimers als auto van de zaak zijn busjes of pickups
Dat zijn van huis uit werkpaarden en ze hebben een aandachttrekkende, nostalgische waarde. En bedrijfsbelettering staat ze als gegoten.
Voor sommige ondernemers volstaat het om zoiets ouds in de showroom of voor het pand te zetten
Maar er zijn er best veel die zulke oudgedienden gebruiken waar ze ooit voor gemaakt zijn: Om ermee te werken. Of het personeel een oldtimer als auto van de zaak als secundaire arbeidsvoorwaarde of als straf ziet, dat hangt meer dan een beetje van het personeel af. Want wij weten van een jong & dynamisch ondernemerskoppel dat blind een jaren vijftig Chevrolet panel van kocht om de auto een week later bijna huilend terug te brengen: “Met zo’n ding is niet te rijden!” Toch wel. Je moet alleen je denkraam wat ontwasemen.
Meer praktijk en techniek…
Tot in de jaren zeventig waren transportbusjes en pickups immers domweg stukken gereedschap
Aan de motorisering, vering en de remmerij werd niet meer aandacht besteed dan nodig was. En aan enig comfort voor de bestuurder en eventuele bijrijder was slechts in de marge gedacht. Want waarom zou je verwarming in een busje monteren als de bestuurder gewoon een jas en handschoenen aan kon doen?
De tijden zijn veranderd en de verwachtingspatronen van mensen ook
Daarmee zijn klassieke bedrijfswagens opeens heel erg in hun inzetmogelijkheden beperkt. Feitelijk zijn ze alleen nog maar bruikbaar voor ‘werk in de buurt’. En dat heeft menig ondernemend eigenaar van een foodtruck inmiddels geleerd. We kennen in elk geval al twee foodtrucks die echt niet meer op eigen kracht naar verder afgelegen klussen gaan. De besteleend in kwestie gaat met een dissel achter een stevige hybride. Wat sneu: we zagen dat werkeendje op een locatie terwijl de trekdissel er nog aan zat gemonteerd. De HY is zelfs ontdaan van zijn techniek en rolt met behulp van zo’n caravan mover op en van zijn tandemasser. En die tandemasser hangt dan weer achter een heel dikke Dodge ram pickup met een vette V8 diesel. Dat is sneu. Maar enigszins begrijpelijk.
Comfort is voor watjes!
De ondernemers die een klassieke Amerikaanse panelvan of pickup van reclame hebben voorzien en er wel mee rijden, hebben het ook niet even makkelijk. Dat dit soort Amerikaanse panelvans of pickups was doorgaans van oorsprong voorzien was van een luie maar doodbetrouwbare heel conventionele zes in lijn motor, is tot daar aan toe. Maar deze oude werkpaarden zijn gemaakt op basis van eeuwenoude vrachtwagentechniek. Er zit dus ten eerste helemaal geen gang in, maar de dingen zijn ook honden om mee te rijden. Ze sturen indirect of loodzwaar. Om te remmen moet je je echt schrap zetten. De synchronisatie van de drie versnellingsbakken is vaak hypothetisch. De vering doet alleen wat bij volle belading. En zo’n zes in lijn is vaak even dorstig als een modernere V8. Zo’n V8 wordt er dan ook vaak achteraf ingezet. Dan moeten de remmen van je oldtimer als auto van de zaak worden aangepast. Stuurbekrachtigingssets zijn er in alle soorten en maten net als sets om de vering te verbeteren. Raadpleeg als ondernemer in dit soort gevallen eerst altijd je boekhouder!
Ander spul
Renault Estafettes zijn lief maar klein, Peugeots D4A’s zijn traag en vertederend, de J7’s van Peugeot zijn al vaak tot camper omgebouwd. De aloude Van Gend en Loos Commers hebben de strijd zelden overleefd en VW busjes zijn onbetaalbaar geworden. Wat er van alle Mercedes en Hanomag busjes en pickups is geworden is onduidelijk.
Je kunt als bedrijf natuurlijk ook gewoon voor chique gaan en een Volvo 240 als bedrijfswagen inzetten
Als je daar dan het dak van een Renault Twingo inbouwt, dan heb je opeens een halve cabriolet. En de stevige trekhaak maakt de auto in combinatie met een tandemasser tot een voortreffelijke collega. Geen foodtruck, maar nog wel een auto die voor eten op tafel zorgt.
Mensen die een klassieker als bedrijfsvoertuig gebruiken mogen zich melden!
En weet u plakletters en stickers verwijderd worden? Met een caramelschijf. Echt waar.
Een vondst in Frankrijk
Gered na zijn pensioen
Jammer dat er altijd weer zo,n sneue is die een klassieker als milieu delict ziet .
“Auto van de zaak” wordt meestal geassocieerd met het dagelijks vervoer voor een werknemer. Omwille van het milieu zou daar de klassieker, die gewoonlijk (flink) meer vervuilt dan de hedendaagse auto, niet voor benut moeten worden. Eerder voor incidentele uitstapjes, schoonheidspresentaties. Dan blijft het maatschappelijk acceptabeler.
Mwahhh. Voor die klassieker hoeven gen grondstoffen gedolven worden of gerecycleerd worden. Maar natuurlijk is een diesel uit 1968 een minder goed voorbeeld dan een Ford Scorpio uit 1994? Daar zou ik me milieutechnisch niet voor schamen. En de ‘youngtimers’ van de zaak zijn tenminste eerlijke vervuilers. Want met sjoemeldiesels weet je het maar nooit. Maar nadenken bij wat je doet kan nooit kwaad.
Beste,we hebben een Keurslagerij met 5 oude Citroëns in dienst met reclame erop:3 hy-1 u23 van 1948 en een azu uit 1959.
U mag me gerust contacteren op info@keurslagervandamme.be
Vriendelijke groeten