Münch, met dank aan NSU

Het verhaal is intussen redelijk bekend: Friedl Münch (1927-2014) was een genetisch techneut, de bouwer van de eerste superbike ter wereld: de Münch Mammut /TTS, sociaal minder getalenteerd en zakelijk ging hij keer op keer de bietenbrug op. Hij mocht op een gegeven moment zelfs zijn naam niet meer als merk gebruiken omdat hij daar de rechten op had verspeeld.

Münch kreeg de motorblokken van NSU

Toen Friedl zag wat een mooi motorblok er achter in de NSU van een vriend van hem  lag was hij verkocht. Hij moest en zou deze lucht gekoelde OHC viercilinders gebruiken om de sterkste, de snelste motorfiets aller tijden te maken. De Ultieme Motorfiets. Hij ging op een drafje naar Neckarsulm, naar de NSU fabriek. Daar zag men er helemaal geen brood meer in om weer in de motorfietsproductie te gaan. “Motorrijden is voorbij. De toekomst is aan de auto’s”. Maar er zaten nog wel harten in een paar marketeerslichamen bij NSU: Het bedrijf wilde wel de motoren leveren. En de koplampringen.

I had a dream

Friedls droommotor was luchtgekoeld dus licht en door de bovenliggende nokkenas en de korte slag was het een motorblok dat altijd naar meer toeren hongerde. Maar om er een motorfietsblok van te maken, daarvoor moest heel veel gedaan worden. Er moest een versnellingsbak achter de viercilinder geconstrueerd worden. Er moest een nieuwe primaire overbrenging gemaakt worden. Inclusief de koppeling. De carterpan moest opnieuw ontworpen en gemaakt worden. En dan hebben we het nog niet eens over de mengsel voorziening en het uitlaatsysteem. Voor de carburatie ging Münch voor dubbele Webers. Mooi en effectief! Er waren toen ook nog wielen of remmen, zelfs geen rijwielgedeeltes, die 100 pk aan konden. Münch deed alle gietwerk dus in eigen beheer net als het buig en laswerk voor het frame.

De voor- en achterwielen werden unieke constructies. Het dubbele wiegframe maakte hij van dikwandige naadloos getrokken precisiebuis. De hele achtersteven, buddybodem plus  achterspatbord, een achtervork inclusief oliebadkettingkast, de vorkbruggen, de schetsplaten voor de voetrusten, en ga zo maar door was allemaal eigen ontwerp en eigen productie.

Allemaal high-tech

All die gietstukken waren van hoogwaardig electron, een magnesiumlegering uit de vliegtuigbouw. En al dat high tech materiaal moest zorgvuldig gelakt worden, want electron is, net als magnesium hoogst corrosie gevoelig. Bij te enthousiast contact met zuurstof verkruimelt het gewoonweg.

Minder dan 500

Er zijn al met al minder dan 500 exemplaren met de viercilinder NSU motoren gemaakt. Daarvan zij er nog ongeveer 320 over, waar van er zo’n 100 in de States staan en die machines zitten rotsvast bij verzamelaars over de hele wereld. Er gaan dus dagen voorbij voordat er weer eens een paar op Marktplaats staan. Als er eentje te kop komt, dan is dat doorgaans al binnen de kringen van Münch liefhebbers bekend. De opbrengst van de verkoop is dan dus helemaal netto, want er hoeven geen advertentiekosten meer van af. Een Münch die gewoon op de ‘vrije markt’ te koop komt, dat is een echte zeldzaamheid.

Een Münch TTS in Brummen

De motor die momenteel bij Gallery Aaldering te koop staat is dus feitelijk uniek. Want zelfs als u nog nooit over de aanschaf van een Münch heeft na gedacht, dan zou u dit exemplaar zomaar kunnen kopen.

Bij die impuls mag de vraag ‘wat kost dat ding’ niet spelen. Want als u zich dat af vraagt, dan heeft u het geld er waarschijnlijk niet voor. Voor de goede orde: denk aan een bedrag omstreeks de 150.000 euro.