Motorrijden met warm weer: Only mad dogs and Englishmen…

‘Go out in the mid day sun’. Zelfs voor motorrijders is de huidige stand van zaken een brug te ver. Toch zien we nog motorrijders. Omdat we in dit land momenteel overstelpt worden met Maatregelen en Waarschuwingen doen we ook eens dapper mee: ‘ Ga met dit weer niet motorrijden’.

We zijn er niet voor gemaakt

Onze klassiekers en onze lichamen zijn daar niet voor ontworpen. Van lichamen zou je dat vanwege de lange ontwikkelingstijd en productie beter verwachten. Maar onze motorfietsen zijn gewoon slachtoffers van de technische beperkingen van hun tijd..

Gekleed of bijna naakt? Alle oplossingen zijn fout.

In de loop van de afgelopen, warme zomers zijn er verantwoord geklede motorrijders door ‘hitteslag’ bevangen. Er zijn er die hartaanvallen hebben gekregen. Als je dat rijdend gebeurt kan het natuurlijk zo aflopen als met Ernest die toen hij in het ziekenhuis bijkwam direct vroeg: “Hoe is het met mijn motor?”

Lekker rondlummelen in shorts en T-shirt kan ook zonder valpartijen tot ongemak leiden. De kans dat je na een prettige rit ‘s avonds ligt te rillen en pijn ligt te lijden komt door zonnebrand. Als de zonnebrand ernstig genoeg is, kun je ook verschijnselen krijgen zoals koorts, rillingen, misselijkheid, braken, zelfs hartkloppingen en hoofdpijn. Voor die tijd merk je dan – misschien te laat – dat je reactievermogen door de hitte is verworden tot die van een natte lap in een donkere kelder.

Maar ook als je bij een verkeerslicht een crematiesensatie krijgt van de opstijgende hete lucht van het blok, dan weet je dat je technisch en fysiek in de gevarenzone zit.

Lichaam vs techniek

Maar dat is allemaal gewoon lichamelijk ongemak. Onze klassieker heeft het op zijn manier net zo moeilijk. Want doorgaans is zo’n trouwe overlevende thermisch niet goed uitgerust voor deze temperaturen. De olietemperatuur kan in zijn gevarenzone komen. Dan komt de smering in het gedrang. De kans op een vastloper of ‘klemmer’ is dan aanwezig. Er kan ‘vapour lock’ optreden. Dan ontstaan er benzinedampbellen in de brandstofleidingen en op alleen die damp loopt het blok echt niet. Boxerrijders kunnen verbaasd kijken naar de gestaag stijgende stroom gasbellen vanuit de carburateurs naar de tank. En in de tank koken de vluchtige stoffen zo snel uit het accijnssap dat het veranderen van water in wijn er alleen qua duurzaamheidsaspect uitspringt. We moeten immers zuinig zijn met water? De ‘uitgekookte’ benzine kan zover ‘degenereren’ dat er een infuus van verse benzine nodig is om de zaak weer aan het branden te krijgen.

Altijd op het meest verkeerde moment

Bij pech onderweg zul je merken dat die altijd op het heetst van de dag optreedt, terwijl je strandt op een plek waar geen schaduw is. Om ter plekke te sleutelen is het te heet. Collega motorrijders op moderne motoren stoppen niet. En de collega klassiekerrijders zitten lekker thuis. De kans dat een automobilist je een half uurtje laat afkoelen in zijn aircobak is gering. Je enige hoop is dan je thuisfront of de WegenWacht. Die zal ook niet gaan sleutelen. Maar als je motor op de lepelwagen gaat, dan mag jij in de koele cabine. Met wat geluk heeft de ANWB medewerker wat te drinken aan boord.

Eenmaal thuis is het dan te heet om te sleutelen. Pak dan een pils en ‘Mannen, motoren en (wat) meisjes’. Dan kun je in de schaduw wachten op minder zomers weer.

Aanpassen is het geheim

Maar ritten tijdens de zomeravond? Als het een graad op 25 is? Of als er net een zomerbui is geweest (en het asfalt glad kan zijn) ? Dat is heerlijk rijden. Dus uiteindelijk kan er toch gestuurd worden. Dan maken we er gewoon een latertje van. Proost!