Malcolm N. Bricklin (geboren op 9 maart 1939) is een Amerikaanse zakenman, algemeen bekend om een onorthodoxe carrière van meer dan zes decennia met tal van prominente mislukkingen en successen- voornamelijk het vervaardigen of importeren van auto’s naar de Verenigde Staten- om uiteindelijk meer dan dertig bedrijven op te starten.
Een ondernemend typje of een grootheidswaanzinnige?
Nadat hij op 19-jarige leeftijd franchising had voor de ijzerwarenwinkels van zijn vader, richtte Bricklin in 1968 Subaru of America, Inc. op, richtte General Vehicles op voor de fabricage van de Bricklin SV-1 (1974-76), importeerde en verkocht Fiat X1/9 en Fiat 124 Sport Spider (1982), hij importeerde ook de Yugo/Zastava Koral hatchback uit het toenmalige Joegoslavië (1985-1992), een elektrische fiets die op de markt gebracht als de EV Warrior (1982), en had contracten voor de import en distributie van door de Chinezen gemaakte voertuigen onder het merk Chery (2004). In 2017 promootte hij op 78-jarige leeftijd een plan om high-end autodealers om te vormen tot high-end kunsthandelaren, nadat hij geïnteresseerd was geraakt in het zakelijke aspect van kunst.
Hij had zomaar president kunnen worden
In 2005 zei de New York Times dat Bricklin “vaak wordt vergeleken met een autoversie van PT Barnum”. Phineas Taylor Barnum was een Amerikaanse showman, politicus en zakenman, die bekend stond om het promoten van beroemde hoaxes en door de oprichting van het Barnum & Bailey Circus.
In 2009 zei de bekende documentairemaker Morgan Spurlock dat Bricklin “non-stop gaat. Hij is een pure testosteron bom, een briljante onderhandelaar en een ongelooflijk karakter.” In 2013 beschreef Rolling Stone hem als “onbezonnen, bombastisch en pathologisch geneigd om te bluffen en bedriegen.” In 2017 zei het Engelstalige Autoweek dat Bricklin “een geest heeft die werkt als een machinegeweer.” Keith Crain, uitgever van Automotive News zei dat Bricklin “als een van die speelgoedclowns is die, wanneer je erop slaat, het meteen weer omhoog stuitert.” En dat hebben we recentelijk meer gehoord.
Maar hij was ook een visionair. Hij zei immers al heel vroeg: “China is coming. This is the way the world is going. It’s what the consumer wants.”
Safety Vehicle
“SV” stond voor ‘Safety Vehicle’, veiligheidsvoertuig en Bricklin paste normen toe die voorliepen op de normen die de Amerikaanse regering in de jaren zeventig eiste, waaronder het overtreffen van de Amerikaanse normen voor crashbescherming. De SV-1 beschermde de inzittenden met een rolkooi en een chassis dat bestand was tegen een botsing met hoge snelheid, zonder daarbij te vervormen… De auto had geen sigarettenaansteker of asbak, aangezien Bricklin roken tijdens het rijden als onveilig beschouwde.
De Bricklin SV-1
De Bricklin constructie kenmerkte zich door een vacuümvormproces met kleurgeïmpregneerd acryl, gebonden aan glasvezel carrosseriepanelen. De auto kreeg overwegend positieve aandacht van de consumentenmedia. In de vergelijkingstest van Car & Driver bleek een Bricklin uit ’75 met de Ford-motor in elke prestatiecategorie bijna te evenaren met een Corvette uit ’75 – en de elektrisch bediende vleugeldeuren van Bricklin waren ook top. Car and Driver noemde de Bricklin, ondanks wat kanttekeningen op de bouwkwaliteit en ergonomische tekortkomingen plus zijn prijs, “een tastbare bedreiging voor de Corvette.”
De Bricklin SV-1’s, bedoeld voor de Amerikaanse markt, werden vervaardigd in Canada in de provincie New Brunswick, waar de werkloosheid werd aangepakt, die halverwege de jaren 70 bijna 25% bedroeg. De premier van New Brunswick, Richard Hatfield, steunde de betrokkenheid van de provincie bij de Bricklin-onderneming als een manier om een productiebasis op te bouwen die stabiele, goedbetaalde banen zou kunnen opleveren en interesse in de provincie zou kunnen wekken door de publiciteit die de auto bood.
De productie begon halverwege 1974 en ging door tot eind 1975, met meer dan 1200 mensen in de fabrieken van Saint John en Minto, New Brunswick. In september 1975, na het bouwen van 2.854 auto’s en het opzetten van meer dan 400 Amerikaanse autodealers met 40.000 nabestellingen, weigerde de provincie verdere financiële bijstand te verlenen en dwong het bedrijf tot curatele omdat politiek nu eenmaal onbegrijpelijk is.
De Bricklins met datumaanduiding op de foto’s kregen we van onze Canadese vriend Bas van der Hoek, waarvoor onze dank.
Toen persmappen nog op papier en in zwart/wit waren
Maar het is volgens mij wel duidelijk waar Delorean inspiratie van daan kwam
Han
Ik heb er laatst een gezien bij fatom works en ze hadden er veel tijd in moeten steken om de auto netjes te krijgen , omdat de bouwkwaliteit, de passing van de panelen etcetera bedroevend slecht was.
Wat een prachtig model.
Als ze nu in 2020 nog nieuw te koop zouden zijn, dan kocht ik er meteen eentje, gewoon om als mooi bloemetje te kunnen plaatsen in dat vreselijk lelijke suv-landschap.
Helemaal eens met het cartoon-figuur.
Is deze ook wel eens in NL verschenen?
Nou denk ik dat Volvo’s in die tijd ook heel veilig waren. Ik snap ook wel dat “mooi” subjectief is, maar als ik zou mogen kiezen wist ik t wel………… tot er een Berner Sennen hondebeest mee moet😇 , dan weet ik het niet meer
Voor de Berners zijn Volvo stationcars toch de betere optie….