Legervoertuigen en gevaren in vredestijd
De feestelijkheden vanwege het feit dat de tweede Wereldoorlog voor ons 75 jaar geleden eindigde zijn groots geweest. Via de media werden mensen opgeroepen om er vooral niet naar toe te gaan in verband met de waanzinnige drukte. Dat hadden de media in 1940 tegen de Duitsers moeten vertellen…
Al die oorlogsaandacht heeft een bijverschijnsel: de interesse in legervoertuigen is aanzienlijk toegenomen. En waar die interesse eerst echt op hield bij voertuigen van na WOII is er nu een motorische drempel overschreden. Zo zagen we dit weekend een hele sliert Renault Goélettes rijden. Een ‘goélette’ is trouwens een schoener. Die Renault zijn van na de oorlog.
Intermezzo: Foto’s van auto’s (en hun bestuurders/passagiers)
Vanaf het terras fotografeerden mensen glimlachend de afgezwaaide legervoertuigen, de Franse ééntonsbusjes. De millennial naast ons zei tegen zijn tafelgenoot: “Die losers weten helemaal niet dat ze niet zomaar mogen fotograferen in het publieke terrein”., Daar had hij een punt mee. Waar de softwarereuzen je privéleven tot op het bot uitbenen, daar dien je toestemming te vragen voordat je mensen en daaromtrent in beeld brengt. MELDT BIJ EEN TREFFEN DUS ALTIJD DAT ER FOTO”S GEMAAKT KUNNEN WORDEN. (En dat mensen die niet op de foto willen kunnen wegduiken). Dan bent u ingedekt tegen privacyclaims. Het onleesbaar maken van kentekens op foto’s is ook een serieuze sport geworden.
Dat kan gaan kosten!
En pas in hemelsnaam op met dat fotootje van dat treffen u viavia kreeg en op uw site of blog of wat dan ook heeft gezet. U kunt zomaar – en jaren later – een claim van bijna € 1000 krijgen van een bedrijf dat gewoon heel veel fotorechten heeft gekocht om daar de copyrights als verdienmodel uit te halen. Niet om de rechten van de fotograaf te bevechten trouwens. Geen waarschuwing vooraf, geen voorstel, gewoon: u krijgt een blinddoek om en wordt tegen de muur gezet. De Nederlandse rechtspraak gaat er – in tegenstelling tot die in andere landen – genadeloos in mee. Neo liberalisme maakt meer kapot dan je lief is.
En toen was er de Kraka
We stonden erbij en keken ernaar. Roy Bolks van Potomac Classics heeft wel vaker vreemde klassiekers staan. Maar dit gebakje vonden we wel heel vreemd: De Kraka van Faun dus.
Dit vreemde voertuig werd in het begin van de jaren 1960 bedacht door Zweirad Union, een ooit beducht conglomeraat van Duitse motorfietsfabrikanten, dat destijds een dochteronderneming was van Faun, de bekende fabrikant van bedrijfsvoertuigen en grote terreinwagens. Geïntroduceerd in 1962, was de Kraka bedacht voor gebruik in de land- en bosbouw. Een soort Unimog Light dus. Maar de doelgroep stond niet te stuiteren van enthousiasme, waardoor Faun het potentieel van het voertuig voor militaire doeleinden ging onderzoeken.
Van burger naar militair
In zijn nieuwe rol zou de Kraka worden ingezet als lichtgewicht off-road transport en hij zou de vijand verrassen door per parachute te worden afgezet ter ondersteuning van de luchtmacht van de West-Duitse Bundeswehr, omdat – een leermomentje – het ontbreken van een dergelijke mogelijkheid de effectiviteit van dergelijke eenheden in de Tweede Wereldoorlog had beperkt. Verschillende belangrijke wijzigingen werden aangebracht na de evaluatie van prototypes, en in zijn ontwikkelde vorm werd de Kraka geleverd aan de Bundeswehr vanaf het begin van de jaren zeventig, in totaal werden er 862 geleverd. De Kraka bleef in dienst tot in de jaren 1990.
