Kickstarten of elektrisch starten. Een elektrisch been en retrofietsen. Mag dat?

Peter Koelewijn zong het al: ”Je wordt ouder Papa, geef het maar toe”. En statistisch bezien hebben wij klassiekerliefhebbers zelfs al een redelijke kans om niet alleen ‘papa’ maar ook ‘opa’ te zijn. Maar we zijn jong van geest en blijven motorrijden. Maar dan wel op motorfietsen die eruitzien zoals motorfietsen bedoeld zijn. Toch?

En daar ging het tot voor kort structureel mis met het aanbod van nieuwe motorfietsen. Die machines hadden zomaar bijna of meer dan 200 pk, ze hangen door hun assen van de elektronica en ze zien er uit alsof ze uit een computerspelletje komen.

Motorfietsen moeten op motorfietsen lijken

Daar wil je als rechtgeaarde motorrijder niet op gezien worden. Maar dan komen we op een leeftijdsdingetje: knieën. Of: kickstarters en knieën. Dat is een probleem bij motorfietsen van voor 1969. De meeste van die machines moeten tot leven gewekt worden met een schopstok, een kickstarter. Dat kickstarten was een vertrouwd concept. En zelfs toen elektrische startmotoren al heel stevig in de markt waren gezet, toen was er bij motorfietsen met een startmotor doorgaans nog een kickstarter aan boord.

Bij Honda’s Goldwing en naar ik meen bij de CB 750 automaat, was die kickstarter een los ding dat ergens verstopt zat. Net als de slinger bij veteraan automobielen. Voor Moto Guzzi en Laverda was het een heel waagstuk om motoren aan te bieden die alleen maar elektrisch starten. En of een V7 Sport of een Laverda SF daar een minder klassieke motorfiets door is geworden? “Dachtet niet!”

Maar de grote Britse eenpitters en twins?

Dat was schoppen geblazen. Doorgaans ook bij de laatste type twins, waar een startmotor op zat gemonteerd. Want de kans dat je je Triumph of Norton met een druk op de knop aan de praat kreeg? Dat viel toch vaak onder de wetten op de kansspelen.

Daarom zie je dat soort fietsen, motorfietsen die door hun eigenaars vaak lang en liefdevol gekoesterd zijn, nu met enige regelmaat weer op de markt verschijnen. Hun baasjes krijgen ze niet meer aangeschopt. En natuurlijk zijn er daarvoor in Engeland weer prima aftermarket E-startombouwsets bedacht, maar toch… Onlangs ruilden een 84-jarige vader en zijn 60-jarige zoon daarom hun BSA twins in tegen twee BMW R100’s met volle kuip. De BMW verkoper heeft de BSA’s trouwens niet in de verkoop gedaan. Er staat er nu eentje bij hem thuis en de andere staat op zijn kantoor.

De ommekeer

Maar de laatste jaren schijnt het tij weer te keren. Er komen weer motorfietsen die op motorfietsen lijken, simpel zijn en een realistisch vermogen hebben. Want was het niet BMW dat bij de presentatie van de R75/5 met zekerheid meldde dat de 50 pk van die 750 cc boxer technisch het hoogste vermogen was dat je redelijkerwijs op de openbare weg kon gebruiken?

De huidige trend is ‘retro’

Ooit was Honda daar de voorloper in met de T500 twin. Maar Kawasaki’s W650 was ok een eerbetoon aan toen of aan het gezonde verstand. Die T500 twin en de W650 waren hun tijd vooruit, want de technische ontwikkelingen in motorland stonden nog in de turbostand.

Lees ook over: De (Kawasaki) retro fietsen. De nieuwe klassiekers?

Intussen is de W650 – met zijn koningsas aandrijving voor het kleppenspel weer terug en naar 800 cc gegroeid. En het aloude Royal Enfield – ook de in India geproduceerde modellen mogen weer het trotse voorzetsel ‘Royal’ voeren – heeft een domweg plaatmooie en blijkbaar erg goede dikke twin in de markt gezet. En zo zijn (en komen) er meer. Er is intussen ook al een hele vloot China bikes tot 500 cc die er ook uitzien alsof ze per tijdmachine deze kant zijn opgekomen. En de kwaliteit van die dingen? Die is doorgaans goed of goed genoeg. En starten? Dat doen ze elektrisch.

Dan is het hem de vraag of wij als Auto Motor Klassiek enorm recht in de leer moeten zijn, of dat we bijvoorbeeld ook zo’n fabrieksnieuwe Enfield als ‘klassiek’ kunnen zien. Reacties zijn welkom.

Maar onder de streep blijft het zo dat ook oudere klassiekerliefhebbers met een door het tientallen jaren lang kickstarten versleten knie weer op een motorfiets kunnen rijden waarvoor ze zich niet hoeven te schamen. En dat lijkt ons een dikke plus.