Ooit was Harley-Davidson een motorfietsfabrikant
En let op dat streepje tussen de namen. Bij de Harley-Davidson Motorcycle Company, Milwaukee, USA zijn ze daar scherp op. Net zoals ze bij elke elke grappige verschrijving of omschrijving – Softail, BOOM!Box infotainment Centre – melden dat de betreffende naam een ‘registered trademark, een geregistreerde handelsnaam is.
Harley-Davidson en woelige tijden
Het merk dat zoveel ups en downs heeft gekend kwam tot ongekende bloei onder de vleugels van de nu al legendarische ‘Willy G.’ Davidson, de kleinzoon van een van de oprichters en vice-president van de afdeling Vormgeving. Die had – samen met wat kapitaalkrachtige vrienden – het merk van zijn voorvader teruggekocht van de AMF, ’the American Machine Foundries’. Bij AMF hadden ze Harley-Davidson voor een prikkie kunnen kopen omdat het bedrijf het moeilijk had. Onder de vleugels van AMF dreigde Harley definitief onder water te gaan.
Legendarische types. En marketeers
Maar ver voor die tijd werden er al motorfietsen gemaakt die legendarisch, en intussen voor alweer minimaal 1 generatie totaal onbekend zijn. De Knuckleheads, de Panheads, de Shovelheads, de Ironheads. Dat waren machines die, voordat de marketingmensen (‘Blockheads’ voor de Evo blokken) het roer overnamen, hun koosnamen vanuit de koperskring kregen.
Verkopen zit ze in het bloed
Vroeger werd er gezegd dat Indian de betere motorfietsen maakte, maar dat Harley betere verkopers had. Nadat inspiratiebron Willy G. uit beeld was verdwenen viel Harley terug op marketing in plaats van inspiratie. De geschiedenis van het merk werd geen eerbetoon meer aan gedaan, maar werd uitgemolken. Het knappe is dat Harleys daarbij technisch steeds moderner en elektronischer werden met behoud van zoveel mogelijk klassieke looks. De marktonderzoekers hadden immers uitgezocht dat dat was wat de klanten willen.
Technisch loopt het (grotendeels) luchtgekoelde V-twin concept nu uit emissie-eisen op zijn laatste benen. Harley-Davidson richt zich nu met in India gemaakte, ‘lichte’ Harleys op De Jeugd en is bezig met… Een elektrische Harley.
Wij zijn een klassiekerblad.
Maar als ik op de Harley-Davidson de tekst bij de Harley-Davidson® CVO™ Road Glide™ met BOOM!™ BOX GTS INFOTAINMENT systeem lees: “De nieuwe, doorontwikkelde interface biedt de moderne look en ervaring van de nieuwste mobiele apparaten en tablets, met ongekende duurzaamheid en talloze speciaal voor de motor ontwikkelde features. Ieder element is geoptimaliseerd voor maximale interactie met de motor en verbondenheid met de wereld…” Dan wordt het me wonderlijk te moede.
Totale interactie 1.0
Want ik ben nog van de generatie dat ik voor “maximale interactie met de motor en verbondenheid met de wereld” alleen maar een motorfiets, mijn kont en een jethelm nodig heb.
Na het lezen van de reclamefolder over het topmodel in de Harley lijn geef ik je een heel stuk gelijk. Maar na meer dan 50 jaar Harley rijden moet ik ook toegeven dat het nu geen probleem is om even op en neer naar Verweggistan te rijden. Terwijl we vroeger telden hoeveel dagen we onderweg zouden zijn, gaat het er nu om hoe lang wil een van die oudjes nog op zijn of haar motor zitten per dag. En ook al is die van mij pas tien jaar oud ik blijf die oudjes nog steeds het leukste vinden. Maar de tijd dat ik met mijn schoenzolen beter kon remmen dan met de remblokken van mijn 1200 zijklepper laat ik in het huidige verkeer toch liever achter me.
Ik mag mezelf gelukkig prijzen dat ik af en toe met een oude HD zijklepper onderweg kan.
Het remt eigenlijk prima, zolang je alles goed afstelt, maar haalt het natuurlijk niet bij moderne radiaalremtangen.
Da’s ook niet erg, het beestje komt uit een vervlogen tijd dat grind, zand modder en kuilen meer regel dan uitzondering waren.
Onthaasten, dan komt zo’n oudje er ook wel.
Prima B-weg vreter
Zolang een elektrische motorfiets nog steeds 2 à 3,5 kilo steenkool (afhankelijk van kwaliteit) per 100km aan electriciteit kost…is zo’n ding niks schoner dan welke andere fossiele brandstof ook.
Dus blijf ik voorlopig benzine-gestookte H-D’s rijden.
Sorry…dit zijn verbruikscijfers van een elektrische auto (15kWh/100km).
Een dito motorfiets zal waarschijnlijk ongeveer 1 à 2,5 kg steenkool nodig hebben op dezelfde 100km…
Maakt niet uit. Als ik elektrisch wil rijden pak ik de trein wel