Met de vier in lijn motoren had Honda geschiedenis geschreven. Dus werd het tijd voor iets nieuws. De nieuwe Honda motorblokken waren V4 motoren. En het waren technische hoogstandjes. Maar het begon niet zo prettig als verwacht werd. De nieuwe viercilinders bleken nokkenassen zo snel te verslijten dat de Britten bedachten dat ze voorzien waren van ‘chocolate camshafts’, nokkenassen van chocolade.
De aftrap werd gegeven met 750 cc. Maar het V4-aanbod liep van 400 cc tot 1200 cc.
Natuurlijk loste Honda die problemen op. Maar de reputatie van de V4’s had een aardige tik gekregen. Maar een gezonde Honda V4 motor is een zalige krachtbron. Alleen is het sleutelen eraan net een tikkie moeilijker dan het werken aan een CB 750 F in lijn met zijn enkele bovenliggende nokkenas en luchtkoeling. De vliegwielwerking is, geheel passend bij het karakter van het blok, niet al te groot, en als je wat te veel tijd neemt om te schakelen is de toerentalval al gauw te groot om echt flitsend rijden mogelijk te maken.
Intussen was de V4 technisch gezien natuurlijk heel mooi
Hij klonk mooi. Hij liep mooi en kenmerkend. De rest van de HondaVF750 was indertijd ook hoogst modern: een frame van rechthoekige aluminiumkleurige pijp uit de tijd dat de framebouwers nog in staal dachten, maar naar aluminium lonkten. Dat zag je overigens aan de conventionele framelayout. Ook helemaal uit die tijd waren het 16 inch voorwiel en de anti duikinrichting op de voorvork. Een nadeel van die voor zijn korte populariteit befaamde 16 inch voorband was er echter ook. De motor gedroeg zich onder een bepaalde omstandigheden serieus nerveus. Net als dat bij de concurrentie gebeurde die ook vol overtuiging aan deze modetrend mee deed.
Er snel uitzien en hard gaan
Een sportmotor mag er dan nog zo indrukwekkend uitzien en nog zo goed sturen, als de prestaties er niet uitkomen klopt het beeld niet. In het geval van de Honda FV 750 F bleken 88,2 pk van de opgegeven 90 pk aanwezig. Het koppel lag wat minder hoog: 70,6 Nm bij 7500 tpm. Dankzij dat hoge vermogen en het lage gewicht zijn prestaties mogelijk die in zijn tijd eerder aan een 1000 dan aan een 750 doen denken. Helemaal ontketend liep zo’n Honda VF750 dik 200 km/u. En waar je dat nu nog kan rijden? Aan de pluskant: je kon met de Honda ook gewoon snelle toerritten maken. De benzinevoorraad was goed voor zo’n 300 kilometer.
Honda VF750’s toen en nu
In een test uit 1983 werd geconcludeerd: “De Honda VF750 F is een sportmotor van hoog gehalte, die zijn prijs – f 12.490 – dubbel en dwars waard is. Enorme prestaties worden aan prima stuureigenschappen gekoppeld.” Intussen zijn de V4 modellen van Honda niet erg woest gezocht op de markt. De Sabres en custom-achtige Magna’s ‘zijn niet weg te geven’. En de Honda VF750 op de meeste foto’s staat in Arnhem te koop bij het onwaarschijnlijke bedrijf Loods 8. De machine heeft 8000 kilometer ervaring en moet, inclusief kenteken € 800 opbrengen. Dat is onder de gangbare marktprijs.
Mooie motor, de km stand zal wel 108.000 km zijn. Je koopt ze idd voor de oud ijzer prijs en als de motor technisch goed blijft, is er nog veel plezier aan te beleven.
Heb de link maar meteen aan mn dochter doorgestuurd. Hoewel, met 82 pkaas en ongeveer de helft van het gewicht van mn Golwing zou ze ineens veel sneller dan dr pa zijn. Hmmm er zijn grenzen
En dat geldt ook voor de opvolging;de VFR-reeks.
Fantastische fietsen die, nadat Honda het blok opnieuw ontworpen had, werkelijk bulletproof zijn.
Een echte allemansvriend á la Honda, maar tweedehands geen drol waard.
Ik heb laatst een ’91-er voor de spreekwoordelijke ‘drol en twee knikkers’ gekocht.