“Wat is het verschil tussen een krokodil?” “des te groener, des te zwemt’ie.” Dat is wat flauw. Maar wat is dan het verschil tussen een Honda CB750 Four? De prijs!
Een Honda CB750 Four? Niks waard!
Bijna alles waar nu dik geld voor wordt neergeteld heeft een moment gekend dat het bijna niets waard was. Puttend uit eigen herinnering: Een heel nette Suzuki T500 voor 800 gulden, een mooie Yamaha XS1 voor 1.150 gulden, een bijna perfectie Honda CB 750 K2 voor tweeduizend gulden. En die werden na gedane diensten voor minder verkocht. Want: ’Helemaal niks waard die ouwe zooi’.
Wat goed is blijft lang
Die 10 jaar lang geproduceerde Honda CB750 Four is meer dan terecht de Motor van de (vorige) Eeuw geworden. En onlangs telde er iemand voor een benzinetank (met rimpels door de initieel niet goed passende mal) $ 3.500 af. Voor wat de K- streep niks lijn zou worden ligt de prijs nu al boven de € 10.000 voor een topper. Van de Honda CB750 Four met zandgegoten carters zijn er overigens niet maar een paar honderd, maar zo’n 8000 gemaakt. Na motornummer 1007414 zijn de carters van spuitgietwerk. Maar dat terzijde. Net zo terzijde als het aantal kleine aanpassingen die er bij de meest prille beginseries werd gedaan. Bestel/koop daarom uitsluitend op motornummer en onderdeelnummer. Voor die heel vroege exemplaren zijn een hoop specifieke onderdeeltjes niet meer leverbaar.
De Honda CB750 K2, een Echte Europeaan
De meeste Honda CB750 Fours die hier in Europa zijn verkocht waren (de goudgele) K2’s. Die verschilden in detail met de K3’s, let op het spatschermpje bij de remschijf als je dat belangrijk vindt. Voor de komende winteravonden kun je je inlezen op de site van CMSNL, waar alle modellen inclusief onderdeelnummers staan. Dan zie je trouwens dat er nog best wat (kleine) verschillen door de types en de jaren lopen. Interessante lectuur is dat! En intussen zijn die Honda’s dus gezocht door handelaars, investeerders en liefhebbers.
Des te ouder, des te beter. HERSTEL: Duurder
Het verzamelwaardig zijn begint altijd bij de vroegste modellen. Als die (bijna) allemaal onderdak hebben gevonden of onbetaalbaar zijn geworden, dan schuift de vraag op naar de volgende serie. De modellen met de vier door aparte kabels bediende carburateurs, het gladde luchtfilter, de unieke tellerglaasjes, het niet gevinde oliefilterhuis en het puntje op de buddy zijn de toppers. We hebben er eentje op een treffen gezien die per aanhanger arriveerde. De eigenaar maakte de banden na het opstellen vrij van ontsierende zandkorrels. We konden ons de motor en de eigenaar niet voorstellen tijdens een regenbui in de Vogezen.
Het zijn de kleine dingen die het hem doen
De Honda CB750 Four veranderde door technische detailzorg en kleine uiterlijke verschillen. Maar de K2’s zijn zo massaal verkocht dat ze ‘de norm’ zijn. Om een machine helemaal ‘raszuiver’ te krijgen is best een klus. Maar de ‘waarde’ van de vroege Honda CB750 Four is intussen zo dat het helemaal correct restaureren vrij vanzelfsprekend is geworden. Er zijn nog steeds mooie overlevenden te vinden. De onderdelenvoorziening is goed. De prijzen van de onderdelen zijn stug. Kleurdelen en NOS chroom zijn domweg duur. De restauratie van Japanse vierpitters is hoe dan ook geen feestje voor je portefeuille.
Onbetaalbaar geworden?
Dus hebben de Honda CB750 Fours zich uit de markt geprijsd? Dat valt een soort van mee als je de mainstream denkerij verlaat. Zo troffen we bij motorhandel/sloop Joost Woesthoff uit Brummen een heel nette CB750 K7 uit 1977. De uitlaat is niet origineel. Maar een uitlaatset voor zo’n ‘late’ CB750 hoeft nog geen twee mille te kosten. Voor de hele motor wordt € 2.750 gevraagd. Dus Honda CB750 Four rijden is nog niet structureel onbetaalbaar,
Kijk trouwens of je het boek Honda CB 750 van Mick Duckworth te pakken kunt krijgen
Ook interessant om te lezen:
– Honda CB 400A (Automatic) (1976-1977)
– De Honda CB 750 OHC – K3? Niet de meisjes.
– Ook klassiek: De Honda CB750 K6
– De Honda CB750 ‘Seven Fifty’ DOHC
– De Honda CB 77, Laverda’s voorbeeld
