Nagemaakt worden door Italianen: Een groter compliment is er niet
De grote Laverda twins zijn legendarisch. En terecht. Zelden is er uit Italië een machine gekomen die zo beeldschoon en kwalitatief hoogwaardig was. Voor de looks waren de Italianen best wel zelf verantwoordelijk. Dat was een soort nationale verplichting. Maar de techniek? Die was 100% geïnspireerd op die van de Honda CB 72/77
“Zoiets, maar dan groter”
Dat was het antwoord op de vraag waar de Amerikaanse motormarkt op zat te wachten. Massimo en Pietri Laverda kregen dat stukje belangrijke info tijdens een bezoek aan de States en hun Amerikaanse importeur. Dat ‘zoiets’ was de Honda CB 77, de met zijn 305 cc grote twin indertijd de zwaarste machine die Honda maakte en een mijlpaal in de geschiedenis van de fabriek. De Honda CB 72/77’s waren de eerste echte voor de westerse motormarkt gemaakte sportmotorfietsen uit Japan.
De machines hadden frames die niet alleen schatplichtig aan Laverda waren, maar hadden ook inspiratie vanuit de frames waarmee Honda op circuits zijn eerste successen haalde.
De machines waren revolutionair, erg snel, beeldschoon en… betrouwbaar.
Ze stonden nadrukkelijk voor het begin van het eind van de Britse motorindustrie. Zo’n CB 77 met zijn korteslag blok ( hij verschilde in feite alleen met de CB 72 door zijn grotere boring, was net zo snel als een Britse 500- of 650 cc machine, stuurde ongeveer net zo goed had een startmotor en… bleef heel.
Bijna 29 pk bij 9200 toeren. Een 343 cc BSA B40 Star leverde 20 pk bij 6.500 tpm. De 250 cc CB 72 leverde 24 paarden waar de BSA C15 Star er 15 leverde. In 1964 koste zo’n Honda CB 77 hier in NL 2975 gulden. Dat was geen koopje als je in aanmerking neemt dat het bruto modale JAARloon hier toen ruim onder de de 9.000 gulden lag.
Qua lijnvoering hadden de CB’s nadrukkelijk afstand genomen van de ‘plaatstalen hobbelpaarden look’ van de C 72/77’s.
Die hadden een vormgeving waar de traditioneel conservatieve westerse motorwereld toch een beetje de schilfertjes van tussen de vingers kreeg. De CB’s hadden een lijnenspel dat een elegante combinatie was van Italiaanse schoonheid en traditionele Britse lijnvoering. Ze waren tot in detail heel fraai afgewerkt en, ondanks hun uiterst sportieve inslag, blijkbaar zo comfortabel voor het gebruik op lange afstanden dat de legendarische Pirsig en zijn zoon zo’n machine gebruikten voor de road trip die resulteerde in ‘Zen and the Art of Motorcycle Maintanance’.
Een CB72/77 is nog steeds een excellente motorfiets
Een motorfiets die net zo gedateerd is, als dat hij feitelijk gewoon dagelijks inzetbaar is gebleven. Alleen is de maatvoering zo dat rijders boven de 1.80 m er niet echt voor gemaakt zijn. Een goede CB 72/77 op ‘moderne’ banden en met de vering in orde is in de Ardennen of het Zwarte Woud nog steeds een machine waarmee je snel onderweg kunt zijn.
Qua aanschaf zijn de Honda’s nog zo’n stuk goedkoper dan de dikke Laverda’s dat je het best voor een zo goed mogelijk exemplaar kunt gaan. Lang niet alles is zomaar meer te krijgen, maar veel onderdelen van bijvoorbeeld de latere Honda CB 350 tweecilinders, zijn uit te wisselen, denk dan aan schakelaartjes, startrelais, en dat soort zaken. Maar als het op de techniek, de kleur- en chroomdelen aan komt, dan kan het achteraf aanschaffen van spullen de zaak erg duur maken.
Er zijn wereldwijd een paar specialisten op dit gebied, waaronder het Nederlandse CMSNL. Maar een blik op de daar gehanteerde prijslijsten heeft al menig aspirant restaurateur van zijn plannen doen afzien.
Maar onder de streep is en blijft een CB 72 of 77 een uiterst begeerlijke klassieker. Een nog steeds ondergewaardeerde klassieker.
De ongerestaureerde CB op de foto werd aangeboden op E-Bay. En je moet wel heel vastberaden zijn om aan zo’n project te beginnen.
Een demontagetip uit de praktijk: Het CB blok is zwaar! Demontage van de startmotor helpt wat, maar het handigst is om het blok af te steunen, de blokbouten los te schroeven en de ‘fiets’ dan van de ‘motor’ af te tillen.
Gezocht blokonderdelen van een Honda C 71.
Wie kan mij helpen
Herman