De Honda CB 360 … hekkensluiter zijn is geen reden tot historische waardering. Het is meer zoiets van : “Oh ja, die was er ook nog. Verder nog nieuws?” Vanaf 1969 waren tweecilinder motorfietsen eigenlijk allemaal gedateerd. Niet echt actueel meer voor dromers. Honda had immers de motor van de vorige eeuw gelanceerd? De Honda CB 750 was de norm der dingen. Daarna werd het alleen maar mooier met de Kawasaki Z900 en nu hebben we in een land waar je 100 km/u mag rijden de 200+ pk sterke Kawa H2 Turbo. Vooruitgang is vertederend.
De Honda CB 360 dus
Maar ooit waren tweecilinders de norm. Britse tweecilinders. Machines van maar liefst 650 cc. De Japanners konden zich er in vinden dat tweecilinders heel wat waren. Met de 444 cc Black Bomber reed je elke Britse 650 cc twin zoek. Zeker als er wat aan de vering en banden was gedaan. Want de Japanners moesten nog veel leren.
Het was in de tijd dat 350 cc motorfietsen nog ‘middelzware machines’ waren
Dus in de 250-350 cc klasse was er ook nog te verdienen. De twins die Honda daar in de markt zette waren hoogtoerige prestatiebeulen die feitelijk maar één pijnpunt hadden: de nokkenassen waren direct in het lichtmetaal van de koppen gelagerd. Dat vroeg om rustig warm rijden en regelmatig olie verversen. Anders ging de zaak stuk. Maar dat was zelfs toen al de schuld van de berijder.
Honda’s strategie was om een model zo scherp mogelijk in de markt te zetten
En dan bedoelen we technisch scherp. De introductiemodellen – en dat ging zelfs op voor de nu legendarische toerfietsen, de Goldwings – waren snel en levendig. Erg sportief. Daarmee zetten ze de reputatie. De latere modellen in de lijn werden tammer, zwaarder.
De van 1974-1976 gemaakte Honda CB 360 was een heel laat model
Eigenlijk een hekkensluiter binnen een traditie. In eigen huis moest de Honda CB 360 concurreren met de CB 350- viercilinder en de CB 400 met net zoveel cilinders. Hij moest daarin de rustige toer of woonwerkverkeersfiets zijn. Het blok was intussen getuned op smeuïg koppel over een breed toerental en de machine had vreemd genoeg een zesversnellingsbak. In Den Beginne had de Honda CB 360 gewoon trommelremmen. De tweecilinder leverde 34 pk uit 356 cc en woog droog 163 kilo. In de tank ging een liter of elf van de toen nog echte benzine.
Als je binnen een klasse zoveel modellen aan biedt, dan snij je in volumes
En dan vallen er modellen af. Waar de rood-crème-kleurige oer CB 350 een snelle, felle renner was, daar was de Honda CB 360 een wat gezapige wandelaar. De verkopen waren dan ook niet sky-high. De CB 360 was een mooi afgewerkte, degelijke, helemaal door ontwikkelde motorfiets. Maar hij kreeg de handen niet op elkaar.
Al toen de eerste eigenaars nieuwe baasjes voor hun keurige Honda CB 360’s zochten bleek dat ze ongeveer net zo goed in de markt lagen als vleugellamme postduiven. Er bleven er dus nogal wat onverkoopbaar. Ze sluimerden in schuren en garages. Want ach: je krijgt er niets voor. Maar hij staat niet in de weg. De wel verkochte exemplaren leden al snel onder het leed dat goedkope, weinig populaire waar treft: Verwaarlozing en mishandeling. Ze gingen dood.
Tegenwoordig zitten we in een vaag gebied waar met enige regelmaat nette tot mooie Honda CB 360’s worden aangeboden
En nu is er zowaar enige interesse. Maar of dat een goede zaak is? Anno nu heerst de trend van caféracers en scramblers en meer fantasievolle ombouwknutsels. Ze zijn als de eigenaar/bouwer geld heeft soms best mooi. Maar de Honda CB 360 komt vaak terecht bij mensen die wel de dromen, maar niet het geld of de vaardigheden hebben om zoiets te maken. En zo sterven er alsnog Honda CB 360’s een pijnlijke of smadelijke dood.
Als je dus tegen een nette Honda CB 360 aan loopt, dan moet je hem niet kopen, maar redden
Besef wel dat je bij de eerste serieuze aankoop van NOS kleurdelen of uitlaten wel het aankoopbedrag, maar niet de ‘waarde’ verdubbelt. Aan de andere kant zijn we u in een fase dat zo’n klassieker, zelfs als hij niet in zijn fabriekskleuren is gespoten, een glimlach waard is. Denk aan de CB 750’s met palmenstranden, piramides en palmen op de tank en deksels. Het is niet fabrieksorigineel. Maar hoogst nostalgisch. Mooi toch?
Aan de andere kant: een nette Honda CB 360? Daar rij je zomaar de maximaal toegestane 100 km/u mee. Daarbij is de uiterst beschaafde Honda een heerlijk gedateerde motorfiets die ook in een nette staat nog uiterst betaalbaar is.
Goedemiddag,
Ik heb 2 Honda’s CB 360 staan.
1 x 1976 17291km
1 x 1977 23957km
Ik ben benieuwd of hier nog liefhebbers voor zijn.
CB 360. Wil er wel een kopen
Hallo Dick,
Ik wil ze het liefst samen verkopen, maar 1 kan ook.
Als je mij een appje stuurt met je mailadres, zal ik je de taxatierapporten sturen en kun je een bod doen.
mijn nummer is: 0653174492
gr. John
Alleen wegdoen als je er zeker van bent dat hij overgaat naar een liefhebber. Ik heb ongeveer 10 jaar geleden een 360 gekocht. Daarna nog een rode en een oranje cb250 gekocht van het zelfde type. Heb deze motoren aangeschaft omdat deze motoren voor relatief weinig geld werden aangeboden en deze dan werden gekocht om vervolgens in onderdelen verkocht te worden. Jammer dat geld hierbij boven de historische waarde gaat. Ik heb er met mijn aankoop in ieder geval 3 weten te redden van de sloop en ik rijd hier nog altijd nog met erg veel plezier op.
Ik heb een oranje nog volledig stock CB360 in mijn (verwarmde)garage staan. Bouwjaar 1976, gekocht in 1979, 5 dagen voor mijn 18e verjaardag en nog altijd in bezit.
Na een paar jaar heb ik hem (of is het ‘haar’?) helemaal gereviseerd, frame behandeld met anti-roest verf, motorblok helemaal uit elkaar gehaald. De bovenste nokken van de kettingspanner bleken afgebroken, waardoor de kettingspanner los was komen zitten en wat aluminium van het kleppendeksel had weggefreesd. Dat was dus het ‘rinkelend’ geluid dat ik binnenin hoorde. Al dat aluminiumslijpsel was overigens netjes in het centrifugaal oliefilter/pomp afgevangen. Motorisch mankeerde er verder helemaal niets aan.
Ik heb er nog een paar jaar met plezier mee rondgereden. Mijn herinnering is vooral dat de motor erg betrouwbaar was, liet je nooit in de steek. Er werd door bezitters van ‘echte’ motoren ten onrechte erg op neergekeken.
Eigenlijk was de CB360 gezien mijn lengte (1,95m) net een maatje te klein, mijn knieën staken boven de tank uit. En je moest er niet mee op de snelweg rijden, want boven 120 km/u was de fut er wel ver uit. Met mijn lengte ben je natuurlijk een windvanger van jewelste. Uiteindelijk is de CB360 in de garage beland en daar niet meer uitgekomen.
Heb het sindsdien niet over mijn hart kunnen verkrijgen hem weg te doen, of beter gezegd, vanwege het luttel bedrag dat je ervoor kreeg, zowat weg te geven. Bij de laatste verhuizing is hij dus gewoon mee gegaan naar het nieuwe adres.
De CB360 staat nu overigens in die verwarmde garage heel gemoedelijk naast mijn CBX1000. Ik rijd nooit meer op, ook op de CBX niet, maar nostalgie doe je niet weg, want onbetaalbaar. Nadat ik ga stoppen met werken (over ong. 5 jaar) worden beiden grondig onderhanden genomen/gerestaureerd.
Bonjour
Est ce que votre honda 360 est à vendre ?
Bien cordialement
T. Roblin
Great little summary of the state of the CB360. I had an orange one, exactly like your pictures, while a college junior/senior in 1985 and 86. It was fun and fantastic transportation. I have many great stories and memories from that bike! In fact, I recently bought one just like it, including color, and gave it to my 21 year old son to ride at college. He loves it. This is him riding off to school….
Dit verhaal gaat voor meer fietsen uit dezelfde categorie danwel cylinderinhoudsklasse op, denk aan Yamma’s XS400 en 360, Suusjes GN250 en 400, en Kwaak ER250-jes…
Er heerst nog immer het idee dat je ‘onder de 500′ met een kinderfiets onderweg bent, en zodoende niet voor vol wordt aangezien.
En dat terwijl zo’n kwartlitertje-of-ietsjes-meer een heerlijke pruttelbrommert is voor ‘slands secundaire weggetjes..
Of voor snel een boodschapje in de stad.