Vooruit het verleden in
Werk in uitvoering. Dat houdt in dat er iets nog niet af is. Op de foto’s zien we het project dat XS650 passionado Fried Anepool intussen bijna af heeft.
En we weten dat er mensen zijn die direct beginnen te steigeren als ze een klassieker zien die niet in absoluut 100% fabrieksoriginele topstaat zien. We hebben zich iemand walgend zien afdraaien van een plaatmooie BMW R90S omdat bak en blok niet nummergelijk waren.
En bij sommige uitingen van ongebreidelde verbouwzucht reageren wij ook wat afstandelijk. Zo is de trend om youngtimers en wat recentere klassieker om te bouwen door er een loempia als zitje op te moteren niet erg aan ons besteed. Maar ach: Als de eigenaar er blij mee is.
Frieds creatie is echter van een heel andere orde
De machine is een oprecht eerbetoon aan de Scramblers uit de zestiger jaren. De oude standaard Yamaha is liefdevol en professioneel herboren en hij ziet er 1005 tijdsauthenthiek en professioneel gebouwd uit. Als deze machine tegelijkertijd met de wegversie was gepresenteerd in de States, dan had hij de ondergang van de Britse motorindustrie met jaren bespoedigd. De XS650 Scrambler is overigens nog niet helemaal klaar. Er komt een andere tank op. Er komt nog een ander zitje op. Maar op het voorlopige resultaat zijn we nu al helemaal verliefd. Onze complimenten.
Waar we wel wat bezorgd bij keken, dat was de presentatie van de Whitehouse Honda. Dat is ook een eerbetoon. Of een zwaktebod. Of gewoon een heel raar idee. De insteek is dat de motor van de vorige eeuw, de Honda CB750 Four, intussen even gedateerd als legendarisch is. En echte toppers uit de vroege CB750 lijn zijn schaars en kosten serieus geld.
De (Japanse, uit de buurt van Tokio afkomstige) Whitehouse K10 is een CB1100 in perfecte vermomming. Alle hoog kwalitatieve componenten zijn los te koop voor een aanzienlijk aantal Yens en het resultaat is niet anders dan beeldschoon te noemen. Maar de K10 is natuurlijk net zo min een klassieker als het hele huidige aanbod van retro fietsen. En dat aanbod duidt er alleen maar op dat de insectachtige designlooks van de laatste generaties niet meer zijn, en nooit meer geweest zijn, dan overspannen uitingen van marketeers en designers die zich door de waan van de dag en de vormgeving uit Japanse mangastrips lieten leiden.
Want het is toch altijd nog het meest herkenbaar als een motorfiets gewoon op een motorfiets, en niet op iets buitenaards lijkt.
Net echt of net niet?
En of die moderne, klassiek vorm gegeven motorfietsen ooit ook klassiekers worden? Mwah… Een sprong voorwaarts het verleden in heeft nog nooit voor eeuwigheidswaarde gezorgd. In de tussentijd hebben we wewl een overeenkomst tussen motoren en mensen gevonden: Naar gelang ze ouder worden, worden ze zwaarder. De echte Triumph T120 Bonneville woog droog 180 kilo. Zijn kleinkind uit 217 brengt 224 kilo op de schaal.
