Toen ik geconfronteerd werden met deze meesterlijke auto ging mijn hartslag spontaan naar een maximaal niveau. Zoveel kracht en schoonheid in een klassieker kom je maar weinig tegen. Het is eigenlijk een meesterwerk met de Ferrari krachtbron en het koetswerk van Bertone verenigd in één wagen, de Fiat Dino.
Door: Dirk de Jong
Vergeef me mijn enthousiasme maar voor mij is dit een toppunt van de Italiaanse klasse. Luxe, kracht en sportiviteit komen op grandioze wijze samen.
De elegante Italiaanse volbloed is inmiddels een prijzige maar ook gezochte klassieker. Wij troffen eerst niet de eigenaar aan, maar wel de restaurateur, die graag bereid was iets over de donkerblauwe schoonheid met (Ferrari) temperament te vertellen.
“De zoon van Ferrari Alfredo, stierf in 1956 en had als koosnaam Dino. Enzo besloot ter nagedachtenis aan zijn zoon alle V6 motoren Dino te noemen. Ferrari wilde in de Formule 2 deelnemen en daar mochten motoren niet meer dan zes cilinders hebben en moesten uit een productie auto afkomstig zijn. Bovendien moest Ferrari minstens 500 auto’s met dit motorblok bouwen. Hij sloot daarvoor een overeenkomst met FIAT om een sportmodel in deze aantallen te produceren. Het werd dus een Fiat met de prestige van een Ferrari. Je zou ook kunnen zeggen ‘familie’ van het Italiaanse topmerk, hoewel het steigerende paard niet op de auto staat.”
Tijdens de restauratie van de Fiat Dino heeft de techneut meer dan 400 foto’s gemaakt om de eigenaar Leon Schepers een permanent gevoel van voldoening te geven. De perfectie van de restauratie kun je zien en voelen. Het is grandeur en glamour. Hij is benijdenswaardig en berijdenswaardig. Het spreekt vanzelf dat de elegante coupé veel aandacht trekt. De 53 jarige rappe Italiaan is zeldzaam mooi.
Toevalstreffer
Gelukkig kregen wij nog contact met Leon Schepers die ons vertelde dat de vondst een toevalstreffer was. Hij was helemaal origineel en er was niet aan gelast. Iets wat hem enorm aansprak voor een auto van deze leeftijd. Bovendien waren er maar twee eerdere eigenaren. Het meest omvangrijke project was de revisie van de motor. Door het achterstallig onderhoud kostte dit veel tijd, energie en euro’s. De revisie werd door de vakkundige techneut (specialist in Italiaanse raspaardjes) verzorgd. Gaan uw dromen ook naar een Fiat Dino uit? Dan moet u wel flink de wind van de welvaart in de rug hebben. Voor velen dus onbereikbaar, maar wij mogen gelukkig wel de loftrompet steken over deze veel bewonderde schepping.
Lees ook:
– Het autojaar 1967. Een selectie. Deel 3 (slot)
– Ferrari 250 GTO. “What is a name?”
– De Ferrari, de Superamerica, de 365 GTB/Daytona en de F40 ‘Enzo’.
– De DAF sport Coupé. Waarom de mooiste auto uit Eindhoven nooit in productie ging
– Bond Equipe GT (2 + 2). Fraaie en zeldzame fastback met Triumph genen
Heb een paar jaar geleden de mijne verkocht. Had geld nodig voor grotere klussen aan het huis. Maar soms nog wel spijt van, zeker als ik nu zie hoe had ze omhoog zijn geschoten.
Ik had een 2400 Coupe in Medio Verde (oftewel Granny Smith groen). Schitterende auto waar ik ongeveer 10 jaar veel plezier van heb gehad. Is naar Noorwegen verkocht waar ie na ‘restauratie’ een jaar of zo in een museum of tentoonstelling heeft gestaan.
Wat een schoonheid!! Op Assen heb ik er vorig jaar één in het donkergroen gezien, zo mooi ook.
Over die V-zessen van Ferrari. Uit Corsa Italia Magazine leerde ik dat “Il Commendatore een paar jaar later géén V6 in de Lancia Stratos wilde zien, tijdens de productie van de Ferrari Dino, kwam hem toen niet meer uit zeker.
Maaarrrr, Bertone, ontwerper had Lancia,die de V6 sterk had aangeraden voor in de Stratos, wist dat de Ferrari Dino opgevolgd zou worden en zo belandde de V6 toch in de Stratos.
Goedkoper alternatief ( alleen qua model ) ……..een Audi 100 Coupe
Die zijn ook mooi vind ik….
De motor werd er vaak uitgehaald om in een ferrari 246 te plaatsen.
Je vergeet de Wulpse Vormen (in het rijtje: luxe, kracht en sportiviteit). En juist die vormen zijn een unieke Italiaanse premium (!) specialiteit.
Trouwens (ter aanvulling): als je ziet hoe mooi zo’n auto was, dan is het tegenwoordig toch wel heel droevig gesteld met de plastieke SUV-jes vormgeving. De laatste lijken op de troosteloze betonbouw flatjes van de jaren 60-70: wel luxe maar je springt het liefste over de reling.
Kocht in 1999 zo’n kleur Dino (een 2400) in Zwitserland. Was op kenteken gezet in 1974 op mijn verjaardag. Hoe groot is die kans…
Daar de productie in 1973 al gestopt was waarschijnlijk een ” overjarig” model. En wat voor één … schitterend.
De prijzen van onderdelen zorgden er voor dat ik er in 3 jaar tijd nog geen 3000 km mee reed. Bang dat er iets kapot zou gaan. Fenominaal geluid. Dogleg versnellingsbak. Na 3 jaar verkocht. Niet mijn beste beslissing ooit…