Een demente GPS – column

Ik ben net terug van een bezoek aan Martin en zijn Lief Ria die eruitziet alsof Ducati de Nuda speciaal voor haar geeft ontworpen. En natuurlijk staat er zo’n machine in de box waar ook Martins motor in sluimert. Martin heeft zijn motor 50 jaar geleden nieuw gekocht. Dat was in de tijd dat motorrijders aanzienlijk jonger waren dan dat ze nu gemiddeld zijn. Het was ook de tijd dat heel wat zwart verdienende mensen al dan niet via de randvoorwaarden van aanvullende uitkeringen en koppelbazen elk jaar een nieuwe, de nieuwste, motorfiets kochten.

Een langdurige relatie

Martin kocht zijn motor – waar je over een poosje het verhaal in Auto Motor Klassiek kunt lezen – dus vijftig jaar gelden. En hij heeft hem gehouden. Dat is probleemloos gebeurd omdat hij zijn trots het eerste jaar, de eerste 25.000 kilometer zorgvuldig inreed. Dat de motor daarna maar zo’n dikke twee ton meer heeft gedraaid is omdat Martin er op een gegeven moment wat minder op is gaan rijden. Momenteel rijdt de Gemiddelde Motorrijder trouwens iets van 3.000 kilometer. Per jaar.

Wie verre reizen maakt…

Maar vroeger verkende Martin heel Europa, inclusief dat stuk dat stevig achter het IJzeren Gordijn lag. Dat was de tijd van de visa, de vooraf te ‘kopen’ cheques, maar zonder TomTom, smartphones of Google Translate. Een tijd die meer van ons zich herinneren. Oh, ja: en rijden deed je gewoon zo hard mogelijk. Nu rijden we in Nederland tachtig of honderd op de teller terwijl onze blik op het schermpje van onze TomTom of Garmin zit geplakt.

Nog van voor de Mammoetwet heb je ooit aardrijkskunde moeten leren

Zo uit het hoofd weet je dus ongeveer hoe je moet koersen om in de kop van Noord-Holland terecht te komen. Dan is de rit over de dijk naar Enkhuizen is de leukste optie. De laatste kilometers naar het huisadres mag de TomTom meepraten. En dan kom je precies uit waar je moet wezen. De ontvangst was warm, het gesprek superleuk en Martins motor was hartveroverend. In het gesprek kwamen Martins reizen natuurlijk ter sprake. Toen moest ik terug naar huis. Ik toetste mijn bestemming in op mijn TomTom. Dat ding is oud en heeft nooit zijn updates gehad. De andere, veel versere, TomTom was even uitgeleend. Maar wat kan je gebeuren?

Nou ja: je TomTom kan dement zijn geworden

Dat er wat problemen waren had hij al eerder bewezen toen hij probeerde me constant rondjes om Amerongen te laten rijden. Nu hikte hij dapper en gaf hij de afstand tussen Noord-Holland en Gelderland achter Arnhem aan met een trotse en duidelijke 478 kilometer plus een daarbij passende reistijd. Omdat er mensen zijn die op TomTom commando rechtsaf slaan om een sloot in te rijden bedacht ik de aanwijzingen te volgen, maar extra op te letten. In eerste instantie wilde de demente TomTom met elke afslag op mijn geplande koers te laten nemen.

De route wordt her-berekend

Na het derde rondje om Hoenderloo bleken de problemen dieper te liggen terwijl de TomTom telkens meldde dat de route herberekend werd. Maar toen was ik al op dermate bekend terrein dat ik de macht maar weer overnam. Of het digitale slijtage was of pure sabotage omdat ik nooit tegen betaling een upgrade had laten uitvoeren? Dat maakt niet uit. Ik kwam op tijd voor het avondeten thuis. En dacht ‘s avonds met een glas whisky en een sigaar na hoe Martin zich zolang geleden al had gered achter het IJzeren Gordijn. Toch maar eens een verse TomTom scoren…