De originaliteitsblues

Auto Motor Klassiek » Motoren » De originaliteitsblues
Er classics inkoop (copy)

In ‘onze kringen’ streven we naar fabrieksoriginaliteit, of naar perfectie. De laatste tijd is ‘patina’ de nieuwe perfectie en wordt ‘tijdsoriginaliteit’ voorzichtig aan meer geaccepteerd. Ik heb ooit een keer een BMW fundamentalist met een van walging vertrokken gezicht naast een in mijn ogen welhaast perfecte BMW R90 S zien staan. Het ding was waardeloos in zijn ogen. Alleen goed voor de sloop. Want frame, blok en bak waren niet ‘Nummergleich’. Er was blijkbaar ooit een andere versnellingsbak gemonteerd.

Mensen met een groter denkraam

Patina als in ‘wrakkig en brak’ is dan weer een brug te ver, maar er zijn mensen die zelfs daar in geloven. Qua waardering van ‘tijdsoriginaliteit’ zijn er tegenwoordig weer mensen die – net als vroeger – vallen voor viercilinders met sjabloon gespoten fantasie piramides, tijgers, piramides en ‘babes’, vier in een brulpijpen en ‘hangorenstuurtjes’.
Waar veel klassiekerliefhebbers toch wat schichtig van worden, dat is van de echt vrije geesten die onbekommerd en blij van zin de zaag in hun klassiekers zetten of zo’n machine gewoon zien als leuke donoren voor hun eigen plannen. Maar ja: vroeger hadden we de ‘Koning Zelfbouw’ verkiezingen en daar kregen lieden die een NSU viercilinder in een Norton Featherbedframe boetseerden gewoon staand applaus. Terwijl er daar toch serieuze klassieke Nortons voor werden gesloopt.

Dus: Het verzagen en verbouwen van Erkende Klassiekers, mag dat?

Natuurlijk mag dat. Het ding is tenslotte van jou. En bij motoren van voor 1975 kun je er makkelijk heel ver mee gaan, want voor die tijd waren er nog geen officiële typekeuringen. Daarom is de rode eencilinder op de foto op papier een Yamaha XS650. Het gedrocht met het DAFblok is volgens zijn kenteken een BMW R60/5. Te waarderen is dat er voor die voorbeelden geen gave, originele klassiekers zijn opgeofferd. Aan de andere kant kun je stellen dat de zeldzaamheid, of noem het de waarde van originele, authentieke overlevenden hoger wordt.

Maar dan komt er een man als Gerard Kramer in beeld

Gerard is genetisch motorliefhebber en techneut. En Suzuki GT750 fan. ‘Fan’ als in ‘het concept’, niet in de gedetailleerde authenticiteit. Dus kocht hij een nette Suzuki ‘waterbak’, haalde hem uit elkaar en gooide het frame weg. Want dat frame? Dat kon beter. Mooier. Feitelijk is daar ook niets nieuws mee onder de zon. Want in de dagen dat 750 cc motoren nog de top waren van alles wat mogelijk was, waren er best veel aanbieders van alternatieve frames en/of rijwielgedeeltes.

Het waren niet de minsten

Daarbij zaten inmiddels legendarische namen als Egli, Dave Degens ‘Dresda’s’, Magni, Drixton en anderen. Voor de rest wil hij de driecilinder weer herboren laten worden met zoveel mogelijk de looks en de uitvoering die hij in zijn begindagen had. We willen jullie graag op de hoogte houden van die ontwikkeling. En we willen graag weten hoe jullie over dit soort acties denken. En als je zelf zoiets creatiefs op de wielen hebt gezet, dan willen we daar graag een foto van.

REGISTREER GRATIS EN WE STUREN U ELKE DAG ONZE NIEUWSBRIEF MET DAARIN DE LAATSTE VERHALEN OVER KLASSIEKE AUTO'S EN MOTOREN

Selecteer eventueel andere nieuwsbrieven

We sturen je geen spam! Lees ons privacybeleid voor meer informatie.

 

P1000640
Een Yamaha XS1. Dat is duidelijk

 

P1050272

 

DAFding
Een BMW R60/5
245343181 1201396986932595 2952018275730585115 n
Men neme een Suzuki GT 750

 

246988798 1205401766532117 7177996709622431818 n
Het begin van een idee
247587820 1207747152964245 3193665242125593244 n
Gewoon doorgaan met beginnen
248976438 1209556046116689 5204488906618598552 n
En na een poosje ben je dan al zo ver
Als het artikel bevalt, deel het dan ook even…

14 reacties

  1. Prachtig gemaakt Huib!!!
    En ook jij bewijst het weer: Het hoeft geen bak vermogen te hebben voor groot rijplezier. Niet laten verroesten. ‘Flex his muscles’ , dat zal hem goed doen ☺️

  2. Ik heb in mijn goeie jaren ook een dafding geproduceerd.
    Het staat nu te veroesten in de schuur.
    Het frame is van een Goldwing 1100.
    Het rijdt geweldig.

    IMG 20160203 WA0002

  3. Hoe meer klassiekers (in wording) er gesloopt/gedemonteerd worden, hoe hoger de waarde van de overblijvende originele klassiekers, toch? Is dat geen pluspunt voor de huidige eigenaren? En verder kan ik een vlijtig stukje huiswerk wel waarderen hoor.

  4. Mijn Blauwtje, BMW R45N uit 1982 is officieel wel een klassieker. De N staat voor ‘nichts’ want met zijn 27pk werd het wegtrekken van een vette vis van een glad bord al een probleem. Wat omvangrijkere wijzigingen aan de ‘powerplant’ hebben inmiddels het vermogen en koppel verdubbeld. Als het een R90S was geweest, had ik me wel drie keer bedacht om hem te ‘mutileren’. Enerzijds omdat omdat die al rap genoeg van zichzelf is maar ook omdat zijn waarde dan onnoemelijk zou kelderen. Een R45 heeft náuwelijks iets dat als klassieker waarde kan gelden terwijl hij toch tot die groep behoort. Inmiddels meet hij 650cc, zijn de balanspijpen in de uitlaat vervangen door nauwkeurig bepaalde expansiedempertjes, heeft hij grotere gasfabrieken gekregen (met bemiddeling door de auteur van dit artikel!!), is er een dubbel ontstekingssysteem geplaatst, de compressieverhouding op 12,5:1 gebracht en is de cardan vervangen door eentje van een R100. U is het gewoon een lekker rappe fiets die mij al 25 jaar heen en terug naar mijn werk gebracht heeft. Uiterlijk valt ‘de schade’ keurig mee. Maar ja…. Origineel is anders…

    • Dat ziet er uit als een ‘Norvin’, met een twee-pitter 1000cc Vincent Black Shadow blok. Of in ieder geval met zwart gespoten blokdelen. Ook een populaire combinatie en wellicht de meest prestigieuze bitza dank zij de V-twin. En m.i. stukken ‘klassieker’ in uiterlijk dan de technisch zeer knappe combinatie met het NSU vier-pitter blok.

    • Die Norton (met 4 pitter) lijkt niet op een Norvin maar is er een, en een heel goed geslaagde ook! In Nederland zijn er maar een paar van maar in de rest van de wereld en vooral Engeland dest te meer. Vooral in de jaren 60 lepelde men alle soorten van blokken in zo’n Nortonframe. Het Vincent Black Shadow blok is origineel zwart trouwens. Zoals gezegd zijn er best veel van maar of hert beter stuurde dan een origineel Vincent frame (hoewel een Vincent eigenlijk geen frame heeft)? Het zwaartepunt lag veel te hoog. De Vincent bitza’s met een Egliframe die iets later kwamen zijn wat dat betreft een stuk beter, en die dingen worden nog steeds gewoon nieuw gemaakt tegenwoordig, google naar “Godet Vincent”

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Maximale bestandsgrootte van upload: 8 MB. Je kunt uploaden: afbeelding. Links naar YouTube, Facebook, Twitter en andere diensten die in de reactietekst worden ingevoegd, worden automatisch ingesloten. Bestanden hier neerzetten