De Chrysler Simca Horizon was bedoeld als een ‘wereldauto’
Dat betekent dat hij ontworpen was voor rijen kopers aan beide zijden van de Atlantische Oceaan. Maar in uitvoering bleken de Europese en Noord-Amerikaanse (Dodge en Plymouth) versies van het voertuig eigenlijk weinig gemeen te hebben. De Horizon was feitelijk geboren om de Simca 1100 in Frankrijk te vervangen omdat die wat te gedateerd begon te raken. De Horizon had de dwars geplaatste Simca “Poissy-motor” van resp. 1. 1, 1. 3 en 1. 5 liter stoterstangen kopklepmotoren, een 4-versnellingsbak, torsiestaaf ophanging, kreeg de Horizon lof voor zijn scherpe styling, soepele rij eigenschappen en vriendelijke handling.
De SX-versie die in oktober 1978 bij de serie Motor Show kwam, trok veel belangstelling vanwege de toen hoogst innovatieve boordcomputer. Dat stuk denkwerk haalde zijn informatie uit drie bronnen, een klok, een ‘débitmètre’ (doorstroommeter) gemonteerd op de brandstoftoevoer naar de carburateur en een afstandsmeter via de aandrijving voor de kilometerteller. Met behulp van die drie componenten kon de “computer” het actuele brandstofverbruik en de gemiddelde snelheid berekenen plus de informatie over afstanden en tijden geven.
En in 1979 was die Horizon de auto van het Jaar, een titel die nooit een garantie op succes heeft gegeven. Maar toch… De Chrysler Simca Horizon scoorde 251 punten, de Fiat Ritmo haalde met 239 punten de tweede plaats.
Dat een auto van het jaar niet per definitie een krachtpatser hoeft te zijn bewees de Chrysler Simca duidelijk
Op de testbank leverde de viercilinder maar 45 pk aan de voorwielen. Grappig was dat er blijkbaar toen al aan ‘het milieu’ werd gedacht door het mengsel schraal te maken. De motor had zijn choke echt nodig en vroeg ook even de tijd om op temperatuur te komen. Maar in het ‘inhaalgebied’ tussen de 80-120 km/u deed de auto het dankzij de goede spatiëring van de vierbak prima. De spatiëring was prima. Maar de bediening van de bak en het geheel was wat vaag.
Achter de machinekamer was de Horizon echt Frans
Het dashboard kende de duidelijke, maar sobere kenmerken van een Simca. De vering en de stoelen waren uitgesproken zacht. De verklaring daarvoor werd gevonden in het in die tijd nog verre van optimale kwaliteit van het Franse wegennet. De schokdemping werd wel in orde bevonden en voorkwam zo zeeziekte.
De snelle vervuiling van de achterruit was kenmerkend voor dit soort schuin afgezaagde auto’s. En de zo nodige achterruitenwisser was optioneel. Net als een voorruit van veilgheidsglas.
Toen Chrysler Europe in 1978 in elkaar stortte en de resten door Peugeot over werden genomen werd de Chrysler-Simca Horizon de Talbot Horizon. De nog uit het oude nest stammende opvolger van de Horizon, de Arizona werd op de markt gebracht als Peugeot 309.
Intussen zijn ‘Horizons’ vrij zeldzame verschijningen
Ze zijn nooit bewust bewaard en de meesten zullen al minimaal één keer gereïncarneerd zijn via de hoogovens. Maar zo’n, laat het een ‘Chrysler Simca, Sunbeam Talbot’ Horizon zijn, is nu een vertederend gedateerde klassieker met een historisch beladen naamgeving en een uiterst beperkte handelswaarde. En dat doet niets af aan de emotionele waarde die een liefhebber er voor heeft of geeft.
Enkele clubleden van de Simca Automobiel Club Nederland koesteren dit model. Er is er zelfs ééntje die minder dan 100 !!! kilometer op de klok heeft staan. Een fel oranje exemplaar.
De auto is een Chrysler Sunbeam en dat is een op de Avenger gebaseerde achterwielaandrijver, dit in tegenstelling tot de voorwielaangedreven Chrysler/Simca/Talbot/Dodge Horizon als opvolger van de Simca 1100. Chrysler Europe had voor de overname door PSA een Engelse en Franse tak.
Vergeet vooral de Sunbeam Lotus niet. Een van de eerste echte HOT HATCHES!! +150 PK op de achterwielen!!
Heb er ooit eens een gereden in de vakantie naar Frankrijk. Was een gratis vervangende auto. Niks mis mee maar daar is ook alles mee gezegd. Ik zou er geen dubbeltje aan uitgeven en een klassieker zal het nooit worden.