BSA B31/33

BSA B31/33, BSA staat voor Birmingham Small Arms. En wat doet een wapenfabriek als de vrede uitbreekt? Als wapenfabrikant ging men eerst fietsen en fietsonderdelen produceren en daarna pas – vanaf 1907 tot in 1939 – auto’s. Vanaf 1910, ook motorfietsen. Ooit was BSA mondiaal heel groot en toonaangevend.

Een BSA bij de Shell

Een heer van standing, een foto tijdens het tanken. AMK lezer Jan Eggink is een raszuivere technicus. Hij is gek op oude motoren en auto’s en woont pal tegenover een tankstation. En Jan fotografeert. Hij stuurde blij van zin de kopfoto bij deze tekst. En zo’n BSA B31 of B33? Dat was indertijd heel wat!

De BSA B modellen

De B modellen zijn gemaakt van 1945 tot en met 1960. Het waren nog ‘pre unit’ blokken, waarbij het motorblok en de bak separate eenheden waren die door een – vaak lekkende – primaire kast werden verbonden. De schokdemper in dat systeem was er eentje van het soort Flintstone 1.0. Twee veerbelaste curvebussen moesten de klappen maar opvangen.

De BSA B31 verscheen in 1945 met een stijf frame en voor een telescoopvork. In 1946 kwam de BSA B32, een sportieve uitvoering van de 31. De BSA B33 zag het licht in 1947, en in datzelfde jaar kwam er ook een sportieve BSA B34. Plunjer achtervering werd geleverd vanaf 1948. De achtervering kreeg een swingarm in 1954. Twee jaar later in 1956 monteerde de fabriek volle naven in voor- en achterwiel.

Updated

Nog weer twee jaar later, in 1958, werd de gelijkstroom dynamo vervangen door een wisselstroomdynamo, die rechtstreeks op de krukas zat. De BSA B31 verdween in 1959 en de B33 in 1960. De BSA B 33 was de grote 500 cc broer van de 350’er B31. Eerst kwamen ze dus net na WOII als pure klassiekers met een star achterframe en waren ze best levendig, op het sportieve af. Met swingarm en telescoop waren ze er aardig wat vleziger op geworden. Je zou ze vanaf die tijd kunnen vergelijken met de Mercedessen 220- en 240 diesels. Braaf maar betrouwbaar en niet zonder status. Denk kleinere ondernemers (BSA B31) en veeartsen (B33).

Lijkt genoeg op een Gold Star…

Ze leken wat later in hun leven genoeg op de legendarische Goldstars om massaal gepimpt te worden. Gewoon voor het mooi, of puur als ‘wannabbee’ fiets. Of als replica of falsificatie. In de jaren zestig werden de pre-unit blokken ook gewaardeerd in de motorcross. Daar sneuvelden ze bij bosjes. Want alles kan stuk. Al met al zijn er dus maar weinig standaard B 33’s overgebleven.

Pure kwaliteit, hoogwaardige materialen

Maar als je zo’n machine nu ziet is het een kwestie van puur genieten uit de tijd dat aluminium nog niet zo zwaar met zink werd opgelegeerd, dat het al brokkelige bloemkoolgroei begint te vertonen wanneer je er een keer nat over hoest. Zo’n BSA is intussen een industrieel monument. En de tijd dat elke dikke Britse eenpitter bij een baasje zat die hem koesterde? De tijd dat deze machines bijna onvindbaar op de markt waren? Die is een beetje voorbij. Er zijn nogal wat eigenaars waarvan de kickstartknie niet meer schopbestendig is. Of erger nog. Het aanbod groeit dus voorzichtig…

Meer artikelen over klassieke motoren via deze link.

Lees ook:
– BSA A65. Een mooie machine, een slechte start
– De BSA B33. Aantrappen of wegdoen?
– BSA, ‘Meer voor mannen’
– BSA, Ook zo’n stuk verdwenen glorie
– De Yamaha XS1. De beste motor die BSA nooit gebouwd heeft