In 1955 debuteerde een bijzonder automodel op de autoshow in Frankfurt. Dat model zou uitgroeien tot een van de bekendste dwergauto’s uit de geschiedenis: de BMW Isetta. Hij baarde opzien, net zoals de combinatie met de grote V8 modellen van BMW. De constructie met bijzondere afwijkende spoorbreedtes en de geheel scharnierende voorkant – die als toegangsdeur diende – vielen vooral op. Dat gold ook voor de met de voorkant meebewegende stuurkolom.
Ontwerp van ISO …
De ontstaansgeschiedenis van de auto was net zo opzienbarend als het model zelf. In de voor BMW moeilijke jaren vijftig zocht de directie van de Beierse fabrikant naarstig naar een oplossing om geld in het laatje te brengen. BMW kocht de rechten van de firma ISO om vervolgens de Isetta te bouwen. De Duitsers pasten het Italiaanse ontwerp nauwelijks aan. Het stalen buizenchassis, de ophangingsconstructie (trekkende langsarmen en schroefveren vóór, starre aangedreven as met bladveer achter) en de gehele carrosserieconstructie bleven intact.
… maar wél een motor uit eigen huis
Maar BMW plaatste wél een krachtbron uit eigen huis in de dwergauto. Uit de BMW R25 motorfiets werd de 247 cc viertakt ééncilinder overgenomen. Een kopklepper, die een vermogen leverde van 12 PK bij een toerental van 5800 omwentelingen per minuut. Het onderstel – met onder twee onafhankelijk opgehangen voorwielen – bleef gelijk aan het oorspronkelijke ontwerp. In 1956 kwam de BMW Isetta 300 uit, en kreeg de inmiddels Beierse Motocoupé grotere ruiten. De BMW Isetta werd succesvol. In acht jaar tijd bouwde BMW meer dan 161.000 exemplaren.
Déze Isetta stond ooit bij Gallery Aaldering
Gallery Aaldering bood destijds deze prachtige Isetta 250 – met matching numbers – uit een van zijn laatste bouwjaren aan. Het exemplaar uit 1961 werd volledig body-off gerestaureerd. Ook werd de carrosserie volledig gestript en kaalgemaakt, voordat hij een nieuwe lakbehandeling kreeg. Daarnaast onderging deze Isetta een volledig technische revisie. Het betrof een kwalitatief hoogwaardige restauratie waarbij veel oog was voor originaliteit, details en passing. De kleine BMW is voorzien van een handgeschakelde transmissie met 4 versnellingen voorwaarts en een achteruit stand.
De unieke BMW stond daar met slechts 387 kilometer op de teller.
De foto’s komen van Gallery Aaldering.
De Isetta had geen achteruit. De motorfiets motor was letterlijk overgenomen, met alleen geforceerde luchtkoeling erop gebouwd, en lagere compressie.
Gewoon vier voor en één achteruit. Bij de Messerschmitt is dat anders.
Je had ook nog de Zundapp Janus met aan de voorkant en achterkant een deur. Er zijn daarvan nog leuke filmpjes op You Tube. In de Heinkel heb ik vroeger veel gereden, wel apart maar niet bepaald veilig. Leuk om te lezen.
Of we nu met al die mastodonten van 2000kg of meer veiliger af zijn? Als inzittende wel, maar verder?
NL zit overvol met criminelen. Die willen status. De rest ook. Dus blijven u en ik maar gewoon doen😲👍
Je had ook nog de Zundapp Janus een 4 wieler met 2 ingangen . Ik heb er veel ingezeten, Een oom had een Heinkel en mijn broer een BMW. Ze waren niet bepaald veilig maar wel grappig om te zien. Je vind er nog leuke filmpjes van op You Tube.
Dat was wel een bizarre tijd. In de showroom van BMW stond deze naast die V8 mastodont. Verder hadden ze niks. Het had niet veel gescheeld of BMW had niet meer bestaan.
Italiaans vernuft gebouwd in Beieren.
Het leuke van dit soort autootjes is dat je ze op je zolderkamertje kan restaureren.
Sorry Koos, ik las Kees, heb dus ook een bril nodig,
Bas.
Toen al voordeurdelers. Ik heb vreselijk zitten lachen om het commentaar van Kees.. Ik ben het met hem eens.
Als kind van pakweg 7 tot 10 jaar waren deze auto’s een niet weg te cijferen deel van het straatbeeld in ons dorp: nogal wat 70-ers, en die opvallende manke overbuurman die zich met z’n stokken moeizaam in de 3/4 wieler hees…
In die tijd tekende ik alle auto’s die op m’n netvlies kwamen, thuis uit ‘t hoofd zo veel mogelijk na. In alle onbeholpenheid heb ik daar nog de resultaten van. Overigens, meer 3-wielers waren in ‘t straatbeeld, de Vespa (hoe vreemd ook, maar een frans product), en de zeer frequent voorkomende Messerschmitt, waar ik nog die koppen voor me zie van de achter elkaar plaatsgenomen echtelieden. Wat een tijden…
Sorry, ik noemde er natuurlijk vier 🤦♂️
Heinkel, Trojan, de BMW Isetta of de ‘Kabinenroller’ van Messerschmitt. Ach, ik vind ze alle drie een hoge graad van vertedering hebben, als ik eerlijk ben. Die hele voorkant die met stuur en al weg scharniert. Erg inventief! Oude herinneringen herleven. Heel mooi om dit prachtige rode autootje in deze reportage te zien.
Voor de liefhebbers, binnenkort komt de Microlino, een modern aftreksel van de Isetta. Elektrisch, dat wel maar wel met een hoge aaibaarheidsfactor.
De concurenten Heinkel en later Trojan leken als 2 druppels water op de Isetta.
Nou als 2 druppels dan wordt het tijd voor een bril
Helemaal mee eens. De Heinkel was een veel charmanter wagentje.
Dat wij, inmiddels ouderen ,ons in een dergelijk zelfmoord wapen/wagentje stapten en er dan ver mee weg gingen.
In mijn jonge jaren was er een vriendje die zo’n BMW Isetta had. Daar was iets met de stionair afstelling. Mijn opleiding aan de AMTS in Den Haag was nog niet af was en wij mochten daar ook zelf “studieopjecten” inbrengen. Het gelach was niet van de lucht, maar het heette toch echt een auto.
Ik had ‘m het hele weekend, zodat ik ermee naar mijn bijbaantje reed. Bij V&D met al die leuke verkoopsters. Waar ik meende tenminste op te vallen!!!
Dat deed ik ook, maar niet op de manier die ik in mijn hoofd had. Bij het wegrijden hoorde ik iets en voelde ik iets. “Kloöiink” was het geluid. En wat ik voelde? Niets want er was geen beweging meer in te krijgen.
Goede raad was in de buurt, want met een de handen uit de mouwen van een paar stevige collega’s, nee, niet de leuke meisjes, werd de BMW Isetta op een parkeerplek gezet.
Eenmaal op school moest de kettingkast open. Daar aanschouwden we de gebroken ketting die klem zat tussen kast en tandwiel.
En dan wordt dat wagentje 55 jaar later hier digitaal gepresenteerd.
Nee, want dat is een te mooi toeval, dit is niet die van toen!
Hans Visser