De eerste generatie Volkswagen Polo werd gelanceerd in 1975 en 43 jaar later zijn er nog steeds verse Polo’s te koop. Maar die zijn onvergelijkbaar met de eerste series.
Badge engineering
De eerste Polo uit 1975 was gewoon een Audi 50 zoals die sinds het jaar daarvoor te koop was, maar dan met andere emblemen. De Polo was geen directe verkoopknaller, maar won de harten van de klanten door zijn prijs en frisse uitstraling. Hij verkocht al snel beter dan dat de Audi 50 deed en werd een stevige pilaar in het VW verkoopprogramma door de jaren heen.
En dat wilde heel wat zeggen
Want de concurrentiestrijd in dit segment is altijd heel fel geweest. Om in deze klasse dus een succes te worden moest zo’n kleintje een hoop te bieden hebben. En de concurrentie was niet gering. De Austin Metro en Ford Fiesta waren de gedoodverfde concurrenten, maar de Fiat Uno, Peugeot 205, Opel Corsa/ Vauxhall Nova en Nissan Micra en later de Clio waren heel serieuze rivalen.
En al die kleine auto’s en hun succes waren een natuurlijke reactie op de oliecrisis van de jaren 1970, en een plotselinge vraag naar economische alleskunners ‘op schaal’ die het roer over moesten nemen van de dorstige, grote broeders van voor de (ons trouwens aangeprate) oliecrisis
Licht. Dus zuinig. En snel
Met een gewicht van slechts 800 kg, was de Polo bijna per definitie zuinig, maar dat lichte gewicht bood ook een opwindende basis voor versies met meer vermogen en peper in de kont. Het GT-model van de tweede generatie Polo was daarom al snel een populair en belangrijk onderdeel van het assortiment.
Aangedreven door een 1,3-liter motor met supercharger liet de GT zien dat kleine, verstandige auto’s ook best dappere ADHD’ers konden zijn. De zoektocht naar status en prestige heeft ertoe geleid dat de Polo ook meedeed aan het World Rally Championship met Polootjes met 150 pk aan de voorwielen.
Een bizar idee: de Harlequin
En dan was er ook nog het bewijs dat styling en Duitsers vaak onder een vreemd spanningsveld staan: de speciale editie van de Polo Harlequin uit 1995 was op zijn minst verrassend omdat elk paneel in de auto een andere kleur had. Dat maakte toeschouwers heel nerveus.
In de tussentijd zijn er maar heel weinig gave Polo’s van de eerste generatie over
De doosjes konden namelijk voortreffelijk roesten. En als autootjes voor dagelijks gebruik zagen kopers de aanschaf van een Polo ook niet als investering in toekomstige klassiekers. De gewone burgermans Polootjes waren op een gegeven moment zelfs niet weg te geven. Dat hebben we van heel nabij mee gemaakt. Het brave, en best nette en goede standaard Polootje dat we bedoelen werd op een gegeven moment uiteindelijk – voor niks – overgenomen door iemand wiens Saab Carbrio een hele bult laswerk had. Toen het laswerk gedaan was is de rode Polo maar naar de sloop gegaan. Want toen was er helemaal niemand meer die hem wilde hebben.
Maar er zijn mensen die met hun hart, in plaats van met hun portemonnee denken
De Polo op de foto’s is van de Apeldoornse bedrijfswagenhandelaar Peter van Burik. En die heeft kosten nog moeite gespaard om zijn Polootje weer helemaal vers te maken. En hoe ver hij daarin is gegaan? En of dat ooit een renderende investering wordt? Houd de komende Auto Motor Klassieks maar in de gaten. Of neem gewoon eindelijk dat abonnement waardoor u elke maand uw AMK in huis krijgt.
Oeps. Ik ben ivm een lopend BL verhaal even helemaal doordrenkt met Brits denken. Is gecorrigeerd, bedankt!
U bedoelt natuurlijk de Opel Corsa ipv. de in het VK verkochte Vauxhall Nova Dolf!?