Of de APRILIA Motó 6.5 mooi is? Ai, daar zijn de stemmen over verdeeld. Maar net als zoveel motoren die in hun leven (bijna) onverkoopbaar waren is de APRILIA Motó 6.5 nu best een gezochte klassieker. Met dank aan de man die slecht zittende stoelen en een bizarre sinaasappelpers ontwierp: Philippe Starck.
Aprilia was in het midden van de jaren negentig voornamelijk bekend van de circuits. Maar op de openbare weg zag je er weinig. En daar wilde het merk verandering in brengen. Philippe Starck had al eerder wat voor Aprilia mogen doen: hij ontwierp een scooter die het niet verder dan een prototype zou brengen.
Een nieuwe insteek
Door de 6,5 zou dat allemaal anders worden. De motor was feitelijk de eerste ‘urban bike’. Een mooie motor voor modieuze mensen in een dynamisch stedelijke omgeving. Of voor aan de zonnige randen van de Middellandse zee. Bij de Moto 6.5 lag de nadruk duidelijk op wendbaarheid en bestuurbaarheid. En de looks. Ook de vering werd geprezen om haar perfecte compromis tussen comfort en wegligging. Maar bovenal was de 6,5 een designstuk, een statement voor ‘the young and the rich’.
De APRILIA Motó 6.5 was zo’n duidelijk stuk designwerk dat gewone motorrijders er niet veel mee wilden. Bovendien zaten er wat structurele eigenaardigheden aan het ding. In diverse Duitse bladen werd de APRILIA Motó 6.5 trouwens helemaal de grond in geboord.
Geen benul van motorfietsen
Dat kwam deels omdat Philippe Starck geen flauw benul van motorfietsen had. Maar met zijn creatie heeft hij ‘het design’ daadwerkelijk op de kaart gezet in motorland. En dat heeft hij op een mooie, super eenvoudige manier gedaan. Aan de duurzaamheid van Starcks idee valt echter te twijfelen. De motoren waren slordig geassembleerd en het plastic en lakwerk had ook geen erg overtuigende kwaliteit. Bij het boemelen, flaneren en cruisen was er daarbij weinig aan de hand. Maar van volop draven hielden de Aprilia’s niet. Het top ge-designed uitlaatsysteem was een restrictie bij het uitademen.
De APRILIA Motó 6.5. Van winkeldochter tot cultbike
Nadat de productie in 1996 was gestopt duurde het nog vier jaar voordat de laatste APRILIA Motó 6.5’s verkocht waren. In de tussentijd worden ze weer aangeboden en verkocht. Misschien is het nu het juiste punt om er eentje te kopen. Want ze worden vast heel erg duur straks. Oh ja: zo’n APRILIA Motó 6.5 is ook een enorm leuke motorfiets om op te rijden. Dat zou je bijna vergeten. Alleen is de voorvering teveel en de achtervering te weinig gedempt. En van pekel moet de APRILIA Motó 6.5 niets hebben.
Wij troffen zo’n 6,5 bij het Velpse Roadrunner Motoren. De motor is van een klant en moet in orde gemaakt worden. Iets dat in moderne mediataal een ‘Challenge’ is. De kunststofdelen zijn van bedenkelijke kwaliteit. En inmiddels schaarser dan eerlijkheid in de politiek. Maar hoe mooi zo’n 6,5 in nieuwstaat is? Dat kunt u binnenkort zien in Auto Motor Klassiek.
Meer artikelen over klassieke motoren vind je via deze link.
Misschien ook interessant om te lezen:
– De Moto Morini 350: de andere V twin uit Italië
– Moto Guzzi light
– Cagiva Ala Verde, een goedkope tweetakt
– De Moto Guzzi 850 Le Mans
– Recente klassieker, of gewoon youngtimer. De BMW F 650
De Aprilia MOT’6.5 is een cult-bike bij uitstek. Rijdt heerlijk, is waardevast en geeft het motorrijden een zeer grote ‘funfactor’. Er moeten nog zo’n 200 in Nederland zijn. Er zijn er 4000 in totaal geproduceerd en inmiddels bestaat er ook een speciaal forum http://www.moto65.nl. In Hilversum staat een speciaal standbeeld van de Moto’6.5 (op het Wagenmakersplein) De enige in de Wereld. Een ode aan Philippe Starck.
Ik vind het ding spauwlillik.
Of: Hij heeft een unieke styling. Als je er op ziet zie je er weinig van. Het is net als Starcks sinaasappelpers: een designdingest
Stond er ergens ook niet zo’n ding op een paal als een soort kunstwerk ?
Destijds bij ontroductie werd her en der al gefluisterd dat het wel eens een klassieker kon worden, juist door dat uitgesproken design, en van een bekende designer.
Bedankt voor deze aanvulling. En laten we het houden op ‘Over smaak valt niet te twisten’
Die paal met daarop een Moto’6.5 staat in Hilversum (Wagenmakersplein). Uniek in de wereld omdat dit de enige is. Ieder jaar wel een keer het verzamelpunt van MOTO’-liefhebbers.
Overigens, er wordt aangegeven dat er in een nieuwe uitgave van AUTO-MOTOR-Klassiek nog meer verteld gaat worden over de Moto’6.5. Is het al duidelijk wanneer?