Hé, de Alfa Romeo 4C, die stamt uit 2013. Wellicht denkt u het als u deze impressie leest. En u heeft nog gelijk ook. Da’s een moderne auto, en nog láng geen klassieker. Die dekselse Alfa Romeo 4C is echter geconstrueerd met de ouderwetse sportwagen uitgangspunten: zo weinig mogelijk luxe, ongefilterde prestaties en historisch venijn. Bovendien beschikt hij over een krachtbron die inhoudelijk een knipoog naar Alfa’s verleden geeft. Bijna 1750 cc staan de bestuurder tot de beschikking om gevuld te worden met een mengsel, dat bij ontbranding de Alfa tot immense prestaties in staat stelt.
De bestuurder van de 4C 1750TBI TCT uit 2015 is Durk Tinga van Rinsma uit Berlikum. De extatische bijrijder is ondergetekende die ervaart hoe moderne auto’s klassieke waarden uitdragen. De kilometertechnisch maagdelijke 4C is absurd, wij zeggen het maar vast. Sluit de ogen en je waant je naast de grote jaren zeventig en tachtig rally coureurs. Want pal achter bestuurder en passagier- in die kleine cockpit- hakt en zaagt de 1750 TBI krachtbron (met 5.200 kilometer ervaring) er lustig op los. De 6 traps TCT automaat (dubbele koppeling) wordt bij tijd en wijlen manueel bediend en ieder verzet komt snoei- en snoeihard binnen. Het mechanische klappen van de zweep komt in deze viercilinder sportwagen tot volle wasdom. Iets meer dan 900 kilo’s worden met gevoelsmatige lichtjaren voortgestuwd. En tegelijkertijd muurvast met de slingerende weggetjes verkleefd. Wát er ook gebeurt, hoe intens de bochten ook worden verslonden. Ab. Surd.
Klassieke waarden, moderne technieken
Aan de standaardspecificaties en uitrusting af fabriek lees je af, dat de auto conform een aantal moderne uitgangspunten is geconstrueerd. Wel degelijk zijn er rij assistenten. Er valt een keuze te maken uit de DNA (Dynamic, Normal, All Weather) rij modi. Daarnaast is het standaard ABS systeem altijd op zijn hoede. De assistenten kennen nadrukkelijk hun bescheiden plaats, en kunnen zelfs nagenoeg met vakantie worden gestuurd als de track menukeuze op race komt te vallen. Het Q2 differentieel blijft overigens wel actief. Ook dát is een plus van jewelste.
Spartaanse kunst
Overigens merk je haast in niets de aanwezigheid van de veiligheidssystemen in de Italiaanse supersporter. Die oogt pront maar beschikt over een koolstofvezel chassis van nog geen tachtig kilo. Bij de 4C hanteerde Alfa Romeo ook de relatief Spartaanse kunst van het weglaten. Manuele airco en basic multimedia zijn in deze 4C wel aanwezig. Zij vormen een gratis optie waarvan puristen zeggen: Liever niet. Ook bestuurder Tinga is die mening toegedaan. Hoe dan ook: Alfa Romeo markeerde deze uitrusting mogelijkheden inderdaad als optie. Omdat Alfa de auto echt zo licht mogelijk wilde houden.
Loeihard werkende paarden
De bestuurder vloert ondertussen nog een keer grijnzend het gaspedaal. Zeker als de Alfa orders heeft gekregen om het Dynamic menu te gehoorzamen wordt het ondergetekende duidelijk wat de kunst van het weglaten betekent. Lichtgewicht in optima forma en 240 loeihard werkende paarden kunnen leiden tot absurde en asfalt verzengende prestaties. Wij rijden nog niet eens op de limiet. Daar is simpelweg geen ruimte voor. Maar reken erop dat ons wél duidelijk is geworden wat déze auto allemaal nog meer kan.
Scavenging technologie
De prestatiecurve van de Alfa wordt ook mogelijk gemaakt door dat immense koppel dat dankzij de Scavenging technologie al heel vroeg beschikbaar komt. De luchtstroom beweegt dankzij de stand van de kleppen als het ware in een rechtstreekse lijn van inlaat- naar uitlaatklep. En het veroorzaakt een optimale spoeling van de verbrandingskamer, waardoor de turbo geen moment rust krijgt. Simpel gesteld dan. De stuur- en onderstel kunstenaars van Alfa Romeo hebben ondertussen laten zien, hoe al dit performale en haast brute technische geweld beteugeld wordt. En dient te worden. Op een meesterlijke wijze wel te verstaan.
Flinterdun koordje tussen rauwheid en haarscherpe balans
Dat gebeurt met ruig gevoel, want de 4C toont heel veel puurheid en scherpte die op het flinterdunne koordje tussen rauwheid, onbegrensde mogelijkheden en balans opereert. En dat alles met die verwoestende, trommelvlies slopende en klappende mechanica pal achter je. Die geven de indruk dat de Alfa niet in 4.5 seconden, maar in milliseconden van 0 naar 100 snelt. En veel verder. Het is dat indrukwekkende en haast angstaanjagende timbre, dat past bij de absurditeit van de 4C. Een auto, waarvan je weet dat hij in deze tijd gemaakt is.
Onversneden puurheid van vroeger
Tóch straalt de 4C de onversneden puurheid van vroeger uit. En is daarom één van de klassiekers van de toekomst. In de bewoordingen van Durk Tinga heet dat: “Dit is de auto waarmee Alfa op ouderwetse wijze terugkwam”. Wij hebben ervaren, wat die kwalificatie betekende. Wát een absurd en knettergek vehikel. Deze Quattro Cilindri is maniakaal. Op welhaast klassieke wijze.
Meer info over deze Alfa Romeo 4C vindt u hier.
In de Giulietta QV zelfde motor, misschien iets minder adrenaline , want zwaarder dan 4C.
Toch wel iets confortabeler, (lawaai 4C op langere trajecten wordt storend).
Mijn 2e QV , de launch edition, al weer jaren een echte sportieve Alfa, die een rondje Spa niet schuwt.
Ik geef toch de voorkeur aan een gtv.